In mijn vorige blogje heb ik uitvoerig beschreven hoe mijn to do lijstje eruit zag om tot een AFFO te komen met de Little Sparrow quilt (patroon van Susan Smith). Niet lang na publicatie van dat blogje kreeg ik de bestelde nietjes binnen voor de micro stitch. Ik dacht lekker snel te kunnen starten met item 1 van de lijst: dubbelen van de quilt. Zoals mij te doen gebruikelijk rolde ik alle ingrediënten op latten, nadat ik de lengte van mijn tafel wat had uitgebreid met een strijkplank zodat ik genoeg ruimte had.
Alle drie de lagen rolden lekker makkelijk en mooi glad om de latten. Ik strijk ze tussendoor met m’n handen ook altijd glad om eventuele plooitjes bij het oprollen te voorkomen. En helemaal aan het eind van de top realiseerde ik mij ineens waarom dat zo lekker makkelijk ging… Ik had de achterkantjes bij de applicaties nog niet weggeknipt.

Jeetje! Had ik mij daar even ernstig verkeken met het to do lijstje. Het hele quilten had ik zolang al voor mij uitgeschoven dat ik die stap handig over het hoofd had gezien. Ik wacht meestal met het uitknippen tot een moment waarop ik weet dat er weinig meer met de blokken of quilt gesleept hoeft te worden. Maar om nou te wachten tot de top opgerold om z’n lat was, dat was ook weer niet de bedoeling. Dus afrollen weer. En op m’n gemakje (niets haastig of ‘even’ willen doen wanneer je met een schaar je top te lijf gaat) de applicaties open geknipt.  Vervolgens vol goede moed weer de lat erbij gepakt en oprollen maar: eindelijk tijd om nu wel te gaan sandwichen. Je kunt op de foto’s in dit bericht klikken om een grotere versie te zien.

Quilt patroon

Ondertussen heb ik ruim de tijd gehad om na te denken over hoe ik deze quilt zou gaan doorstikken. Er zijn inmiddels al een paar voorbeelden op internet voorbij gekomen van andere mensen die deze quilt ook gemaakt hebben. Daar zag ik variaties met een overall patroon, echo quilten om de applicaties heen of deels gerasterd.
Voor het middenstuk had ik al snel bedacht dat ik daar de vierkante blokjes in-the-ditch wilde stikken. Voor de zonneblokjes werd het om het middelste rondje heen en in-the-ditch om de wybertjes. De slinger om het middenstuk heb ik ook aan binnen en buitenkant in-the-ditch gedaan. Leverde wel een hoop draadjes op om af te hechten. Mijn machine heeft geen automatische afhechtfunctie, maar die tijd is het mij wel waard.

Blokken rasteren

Voor de applicatieblokken heb ik mij laten inspireren door een voorbeeld van Heleni van Til (zie hier haar blog). Zij had de 2 grote blokken boven en onder gerasterd. En dat vind ik mooi! Ik heb Heleni’s quilt ook in het echies mogen bewonderen tijdens een open dag bij Quilt it & Dotty. Daar heb ik Heleni gevraagd hoe ze dat had gedaan met de onderbrekingen van de applicaties: werk je alle draadjes weg, of knip je ze gewoon door? Heleni vertelde daar dat haar naaimachine wel zo’n automatische afhechtfunctie heeft, dus al die stop- en startpunten waren voor haar niet zo’n probleem.

Na rijp beraad heb ik de knoop doorgehakt om alle applicatieblokken te rasteren. Al die tijd die je kwijt bent aan het regelen van die afhechtpunten zie je niks meer van wanneer de quilt eenmaal aan de muur hangt. Maar het eindresultaat met het raster heb je wel jaren plezier van.

Quiltlineaal en lineaal voetje

Vlak voor ik begon aan het quilten van de Little Sparrow was ik in Rijswijk op de Patchwork en Quiltdagen beurs geweest. Op internet had ik al diverse filmpjes bekeken van weer een nieuwe techniek. Op de beurs zag ik nu ook live demonstraties van het quilten met een lineaal en speciaal voetje op je naaimachine om je te helpen langs allerlei vormen te quilten.
Het rasteren van de quilt had ik kunnen doen met het boventransport voetje bij de machine. Maar rondom de applicaties zal ik steeds moeten stoppen/starten. Ook zie ik wel problemen om die grote lap steeds recht door de machine te sturen. Dus wil ik liever free motion quilten. Een lineaal met bijpassend voetje zou dan wel fijn zijn. Na wat oefenen op een proeflapje met het sturen van de quilt met de lineaal ben ik aan de slag gegaan.

Groot of klein raster?

Eerst heb ik om alle applicaties gestikt – niet in-the-ditch, maar op zo’n 1/8 inch afstand om een betere grens te markeren met het rasterwerk. Op een los A4tje heb ik eerst wat voorbeeld rasters getekend op 1 en 1,5 inch om te kijken op welke afstand ik de lijnen zou doen. Er zitten best kleine blaadjes en andere onderdelen in de applicatie blokken. Ik vond een raster van 1 inch er het mooist uitzien, maar realiseerde mij ook gelijk dat dat een hoop extra werk zou zijn. In het kader van ‘het kost toch al veel tijd’ heb ik die overweging naast mij neergelegd.
Vervolgens heb ik een paar hulplijnen met een sewline potlood getrokken, zodat ik een eerste houvast zou hebben om de lineaal langs te leggen. En vervolgens: quilten maar!

Om goed met de lineaal te kunnen werken leg ik hem neer aan de linkerkant van de naald. Dus heb ik het liefst de voorgaande lijnen ook links zitten om de lineal op te leggen. Om die reden werk ik de blokken af tegen de klok in. Ik ben in het midden onderin gestart en schuif steeds linksom verder de blokken af.

‘Fluff and stuff’

Voor al die mensen die zich afvragen hoe je dat nou doet, een grote quilt met je gewone naaimachine doorquilten even wat foto’s.

De beste tip die ik ooit gekregen heb was in een video van Ann Petersen: ‘make sure you fluff and stuff your quilt. Of te wel: zorg dat je je quilt af en toe even goed los maakt van allerlei randen rondom je naaioppervlak (‘fluff’) en prop (‘stuff’) ‘m zo in de arm of harp van je machine dat je een mooi plat oppervlak overhoudt waar je gaat quilten.

Dat zonnetje bij de naald is het midden van deze quilt. Je ziet dat ik zo nog genoeg ruimte heb om de quilt goed plat te hebben bij het stuk dat je aan het naaien bent. Om zeker te weten dat ik de quilt soepel kan rond bewegen, hou ik regelmatig in de gaten dat hij bij de randen van de quilttafel los ligt. Het is zo voor elkaar dat door de druk van mijn armen of bovenlijf de quilt zich vouwt om de randen van mijn quilttafel en zo vast raakt. Door regelmatig een ‘fluff and stuff’ check te doen, voorkom ik dat ik tijdens het quilten uitschiet. Als een hoekje vast zit kun je niet de beweging met de quilt maken die nodig is.

Is het nog ver, Grote Smurf?

Och arme, wat gaat er inderdaad een hoop tijd zitten in het doorquilten op deze manier. Net als bij de grote Flowerbasket Medallion quilt hou ik ook nu weer de uren bij die in het doorstikken gaan zitten.

Ik zit nu op 57 uur. In die tijd heb ik het hele middenstuk gequilt, en iets meer dan de helft van de applicatieblokken. Tijdens de bee van vorige week zaterdag heb ik een dag draadjes weggewerkt. Ik werk tijdens het quilten ook al een hoop draadjes weg. Rondom de applicaties doe ik steeds een paar start en stopsteekjes op de plaats, zodat ik daar de spandraaden over de applicaties heen kan wegknippen. Voor die eerste blokken heb ik meer dan 4 uur draadjes zitten knippen. Hmmm, gelukkig was het ondertussen ook heel gezellig op de bee, dus is het zo voorbij gevlogen.

 

Kijk, zo ziet het eruit ondertussen, met het midden en de rechterhelft gequilt. Hopelijk kan ik jullie bij het volgende blogje weer een AFFO laten zien.

Hoe gaat het met jullie projecten? Nog mooie AFFO’s die er bijna aan zitten te komen? Of hebben jullie nog goede tips met rasteren op de machine? Ik lees graag jullie reacties ?

Lieve quiltgroeten,
Marjolein den Boer