Tag Archief van: inspiratie
Passie voor Afrikaanse stoffen online op Facebook
Er is deze dagen een online show op Facebook over de passie voor Afrikaanse stoffen! Verschillende textiel kunstenaars en quilters uit West-Afrika en Amerika en Nederland (!) vertellen hoe ze ieder op hun eigen manier met deze stoffen werken. Deze online bijeenkomst, verspreid over 4 dagen, vindt plaats in de Facebook groep van Quilt African Fabrics. Afgelopen woensdag is het begonnen en het duurt nog tot en met morgen, zaterdag.
Aanmelden via de website
Om dit event bij te kunnen wonen kun je je gratis aanmelden bij de website van Quilt Africa Fabrics (‘count me in‘) of direct bij de Facebook groep Quilt Africa Fabrics Online Show . Daarna kun je de sessies live volgen. Elke avond komen 3 verschillende kunstenaars aan het woord. Mocht je het niet live kunnen bijwonen of wil je de sessies van de afgelopen dagen terug kijken, dan kan dat in deze Facebook groep tot en met 18 juni. Persoonlijk ben ik erg benieuwd naar de interviews met Hollis Chatelaine en Sandra Johnson, maar dat komt doordat ik al een beetje bekend ben met hun werk. Er wordt ook een filmpje vertoond over Bisa Butler, dat kun je HIER bekijken.
Zaterdag ben ik aan de beurt
Zaterdag om 21.00 uur mag ik iets vertellen over mijn passie voor Afrikaanse stoffen. Op de poster staat 1PM – 4PM EST maar deze tijden zijn met een uur opgeschoven naar 2PM – 5PM EST. Speciaal voor dit event heb ik een video gemaakt. Hierin laat ik in een sneltreinvaart zien hoe ik een doosje maak en bekleed met een vrolijke print. Na het filmpje volgt er een gesprek met Miriam, de eigenaresse van Quilt Africa Fabric.
Meld je snel aan want het kan even duren voordat je de link krijgt toegestuurd. Waarschijnlijk krijg je hierna nog e-mailtjes met reclame om stof te kopen bij deze website. Als je daar geen zin meer in hebt kun je je er natuurlijk altijd weer voor afmelden!
Nu maar hopen dat het gesprek met Miriam Galadima-Benson deze zaterdag goed zal gaan! Best wel spannend! Mocht je zelf aan de slag willen gaan met het maken van doosjes dan kun je op mijn YouTube kanaal diverse instructiefilmpjes vinden.
Groetjes, Hilde Hoogwaerts
Een nieuw leven
Op heel veel verschillende manieren liep ik in de afgelopen periode tegen de term ‘een nieuw leven’ aan, een mooi onderwerp voor m’n nieuwe blog leek me.
Nieuwe ontdekking
Je denkt een bijzondere quiltster ontdekt te hebben, bestelt haar boeken bij de bibliotheek van het Quiltersgilde en noteert een en ander om eventueel in je blog te vermelden. Blijkt dat vele voor jij de ontdekking al gedaan hadden en kom je tot je verbazing haar naam in een blog tegen van een van je collega’s twee weken geleden (lees : Down the Rabbit Hole van Marjolein den Boer).
Nieuwe uitdaging
Toeval of niet, ga toch nog maar even haar naam noemen: Victoria Findlay Wolfe. In haar boek ’15 minutes of play’ geeft ze wat opdrachten om losser en intuïtiever aan de slag te gaan. Een van deze opdrachten is om van oude kleding een quilt te maken. Op zich niet een nieuw idee maar het zou voor mij wel een nieuwe uitdaging zijn omdat ik dat tot nu toe nog nooit gedaan heb. Ik ben bovendien gek op al mijn mooie, min of meer veilige, quiltstofjes en daar dan dus ook graag mee werk.
Nieuw gebruik
Zoals ik eerder had verteld is mijn vader eind maart overleden aan het covid-19 virus. Het leegruimen van zijn huis vond ik een van de moeilijkste taken die we te doen hadden. Daarbij moest ik ook aan mijn eigen huis denken en wat als mijn kinderen voor de taak stonden om hier op te ruimen. Ik ben altijd een kledingfreak geweest en kan moeilijk afscheid nemen. Net zoals trouwens van alle dingen waar een verhaal of herinnering aan vast zit dus mijn kinderen staat nog wat te wachten 😉.
Ik heb nog kledingstukken van Mag & Maggie, Cora Kemperman uit de jaren 80 liggen, ART uit de jaren 90; echt bakken vol. Wellicht dat het hergebruik van kledingstukken voor het maken van een quilt in ieder geval een eerste zet tot ‘opruimen’ kan zijn. En opnieuw toeval of niet: Textielplus heeft een nieuwe wedstrijd uitgeschreven voor de tentoonstelling tijdens het Textiel Plus Festival van 12 t/m 14 november in Den Bosch. Het onderwerp is ’Ode aan de natuur: upcycle!’. Dat treft dus, een nieuwe uitdaging met oude kleren. Kan ik mooi mee aan de slag.
Dat ik gek ben op bewaren bewijst mijn werk waar ik mee bezig ben geweest in het kader van de opdrachten die ik kreeg van Carola Mokveld tijdens de masterclass Artquilten. Ook zij had voor het afgelopen jaar het idee om met thema hergebruik/ recyclen te werken.
Ik ben gaan zoeken in mijn voorraad en kwam wat uitgeknipte ornamenten voor een ooit bedacht project tegen maar ook mijn oude aankleedpop Mary. Onderstaand een detail.
Nieuw oud gebruik
Kaarten versturen, dat is toch wel de herontdekking tijdens de afgelopen periode dat we zo op ons zelf teruggeworpen waren. Ook een goede manier om restjes te gebruiken.
Nieuw leven
Ik wil jullie bij deze even bedanken voor de lieve reacties na de vorige blog (lees blog: Een normaal leven) en hier toch niet onvermeld laten dat wij afgelopen Moederdag te horen hebben gekregen dat we opa en oma worden.
Onze dochter vertelde ons dat, toen wij het bericht kregen dat we zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moesten komen omdat het snel achteruitging met mijn vader, zij als een speer naar het ziekenhuis gereden is om hem te vertellen dat ze zwanger is. Het was het laatste dat ze haar opa heeft kunnen vertellen en het laatste dat hij überhaupt heeft kunnen horen. Je snapt dat er menige traan gevallen is op Moederdag, zowel van vreugde als van verdriet. Dat het een jongetje wordt maakt het stiekem nog bijzonderder..….het leven gaat door.
Geniet van de zomer en tot een volgende keer.
Monica van Leent-Bergkamp
PS: Bij deze wil ik ook even mijn bewondering voor en dank aan Dyonne van de Watering uitspreken. We kennen elkaar niet maar ik vind het super dat je altijd zo snel zorgt voor de levering van een aangevraagd boek. Een heel handig systeem om op deze manier mooie, leerzame boeken te delen. Simpel met de app te bestellen en voor je het weet in je brievenbus…ideaal. Nogmaals dank daarvoor.
zwart met één kleur
Zwart met…
Het vorige blog dat ik schreef ging over de grote leegte.
Stilte op straat, verdriet in het hoofd, en de machteloosheid.
Het ging over de werken in zwart met één andere kleur.
Zwart met wit was af, en ik was bezig met zwart en goud.
Ondertussen is dat ook af.
Kaarten maken
Het ging ook over kaarten maken: ik heb een hele serie gemaakt met hartjes voor onze oudere leden.
En tot mijn grote verrassing kreeg ik daar reacties op: prachtige kaartjes met lieve woorden die ook mij weer troost gaven.
Ik vond het leuk om kaarten te maken en had het erover met iemand waar ik graag mee praat over ons wederzijds werk, maar vooral ook over de ideeën daarachter. Dus nog even doorgaan met kaarten maken, maar nu van roestwerk. Kijk maar:
For sale, 9 kaarten met roest en borduurwerk
Er zijn er 9 van, allemaal iets ander formaat en andere afbeeldingen. Ze gaan in de verkoop.
Als je dan hiermee bezig bent en je hebt er zo’n plezier van dan heb je wel een uitdaging wanneer een vriendin verhuisd is. Alle kaartjes komen even onpersoonlijk over bij de kaartenwinkel in het dorp… Dan denk je toch ook, ik maak er zelf wel eentje? Dus, in de kleuren van de verhuiskaart maak ik mijn eigen interpretatie van de Kandinskycirkels
Geïnspireerd door Kandinsky en verhuiskaart
Die gaat vandaag de deur uit. Maar wat vind ik de kleuren mooi… het blijft me inspireren… daar komt meer van, ik VOEL het!
De dagen door…
Hoe kom je verder de dagen door? Je doet eens mee met een uitdaging op Facebook. Ik zie van alles voorbijkomen, maar de enige uitdaging die ik met regelmaat doe is een photo-challenge. En als je er dan een dag bijhebt met als thema ‘schoenen’, dan HEB je mij wel… Ik word zo blij van schoenen! Niet zomaar schoenen hoor. Kijk maar eens…
Gebloemd en halfhoog…
Ik weet het… #sickpuppy
Schoenen moeten bij mij bijna standaard halfhoog zijn, en oooooo schoenen met bloemen!
Daarnaast maak ik mondkapjes. Voor het goede doel. En natuurlijk staan daar ook bloemen op. Of, Amerikaanse license-plates voor die vriend van ons, New York yellow cabs voor mijn man, of een recept voor Christmas cookies voor de docent koken… Bijna iedereen wil die van de Kaffe Fassett Petunia’s, de bovenste op deze foto:
Voor een docent koken… Kaffe Fassett en een recept op stof :-)
We hebben dingen om naar uit te zien: manlief en ik kijken beiden uit naar de datum dat hij bij zijn nieuwe baan kan beginnen. En ik kijk reikhalzend uit naar de dag dat ik weer naar mijn moeder kan: Hemelvaartsdag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt bij kasteel Eerde vlakbij Ommen, en hebben genoten van de vogels en de bloemen. Mijn moeder en ik maken beiden zo graag foto’s van bloemen… Een beetje wedijver is er wel bij. Maar vooral genieten we bijzonder van elkaars gezelschap. En van die koekoek die speciaal voor ons (denken wij) haast een half uur onafgebroken zijn liedje zong…
Een zonnige dag met mijn moedertje
Van UFO naar AFFO en verder
Ik maak projecten af: stuur 2 quilts op naar lieve mensen en merk dat corona ook invloed heeft op de post… Net als bij het andere stuk dat verkocht werd naar Amerika! Mijn “Je zoenen zijn zoeter” wegsturen viel niet mee… Hopelijk arriveert het een dezer dagen bij de koper…
“Je zoenen zijn zoeter” has left the building
Deze maak ik ook maar eens af… een kanten sjaal. Begonnen met als ik me niet vergis zo’n 750 steken. Zo’n twee jaar terug. En een bron van irritatie vanwege het bijzonder moeilijke patroon… want Hilda wil wel uitdaging. Geleerd dat het soms ook TE ingewikkeld kan zijn :-)
Mooi irritatiefactortje
Tussendoor werk ik veel via Zoom, en denk ik na over mijn volgende stuk in zwart met één kleur.
Wat ik merk is dat het werken met zwart geen makkie voor me is. Ik laat er verdriet in zien. Voor mezelf weet ik welk verdriet het is. Zo bijzonder dat het werk van je handen je iets vertelt. Je hoeft alleen maar daadwerkelijk te zien en te horen…
Het volgende stuk is in het hoofd in de maak, één dezer dagen komt het uit de vingers.
Jullie horen het wel weer…
Dag lieve mensen, hou het vol, hou het gezond!
Hilda Wessels
Een normaal leven
Wat heet normaal
Als deze ongewone periode mij iets geleerd heeft dan is het wel hoe normaal en vanzelfsprekend ik tot nu toe geleefd heb. Natuurlijk gebeurde er wel eens iets waardoor de dingen niet zo liepen als gepland en natuurlijk was ik me echt wel bewust van het bevoorrechte leventje dat we hier leiden. Tegelijkertijd was het ook heel normaal om maar van alles te plannen en te ondernemen.
Mijn hele agenda voor dit jaar was vol gepland met allerlei activiteiten: het meedoen met exposities o.a. samen met alle cursisten van Carola Mokveld en aan de Grunge expositie in Rijswijk o.l.v. Ineke Schutanus van Quiltkompas. Ik had me aangemeld als vrijwilligster voor Rijswijk en de Textieldagen in Leiden. Kon ik het ook eens de andere kant meemaken.
Voor begin mei hadden we een leuk hotelletje geboekt in Karlsruhe zodat ik op mijn gemak over de Nadelwelt beurs kon zwerven. Birmingham stond voor dit jaar op het lijstje en wellicht ook nog even naar Londen voor het Hand Made Festival. Bijkomend voordeel zou zijn dat ik na ieder avontuur vol met verhalen zou zitten en zo de ene na de andere blog voor het Quiltersgilde zou kunnen vullen.
In juni naar Engeland naar vrienden in Cornwall en dan doorreizen naar St Ives…….. en vooraf nog even mijn vader op de bus zetten voor zijn tocht naar St Petersburg. Kon hij eindelijk op zijn 83ste de Hermitage in het echt bewonderen.
Dan noem ik hier alleen nog maar de reizen en heb ik het nog niet over de kapper, de lunch met vriendinnen, de workshops enz. Allemaal leuk, allemaal vanzelfsprekend en vast voor velen herkenbaar, toch….?
Het nieuwe normaal
En toen was daar COVID-19 samenvallend met de ingrijpende gebeurtenis van het overlijden van mijn vader. Alles staat stil en de wereld wordt opeens heel klein. De snelheid waarmee de ziekte toeslaat is onvoorstelbaar en alles wat je er over leest (het betrouwbare nieuws dan) is waar. Dat je dan zelf zo maar onderdeel wordt van dit wereldnieuws, alles is toch altijd een ver van je bed show, drong maar moeilijk tot me door. Maar het is realiteit, geen fictie, geen film.
Veel verdriet, een lege agenda en grijze -lekker belangrijk- uitgroei dat is het nieuwe normaal geworden. Maar ik geef de moed natuurlijk niet op. Het gaat goed komen. Of we er sterker uit komen zoals ik tijdens reclames steeds hoor, weet ik niet maar wijzer en bewuster, dat zeker wel.
Sorry als je nu denkt: niet weer over Corona, hé. Maar ik moest het even delen. Het speelt nu eenmaal een al overheersende rol in mijn maar denk ook jullie leven.
Quilters samen online actief
Waar ik wel zeker nu wel van kan genieten zijn al die activiteiten die online zijn ontstaan. Geweldig.
Zo is daar het project van Claudia Pfeil, genaamd ‘Pfearless Corona Pfighters on a Quilters Mission’. In een gesloten Faceboekgroep deelt ze heel gul haar manier van ontwerpen en werken aan de hand van een vrolijke bloemenquilt . Het is op Facebook een echte hit, 1101 leden, en werkt mondiaal zo verbindend, heel bijzonder. Zelf was ik, nog voor mijn vader ziek werd, ijverig mee gaan doen maar door alles wat er daarna is gebeurd, is het blijven liggen. Nu zie ik zoveel mooie resultaten voorbijkomen dat ik er voor gekozen heb het er bij te laten en gewoon te genieten van het werk van anderen.
Zit ik natuurlijk wel met al die gesneden lapjes. Nu had ik onlangs bij Nanno Creative speciale tussenvulling voor het maken van ovenwanten e.d. gekocht en laat ik nu een vriendin hebben die heel graag kookt/ bakt en volgende week jarig is….komt ook dit goed.
Ovenwanten in wording
Carola Mokveld doet het weer op een andere manier. Bij haar kun je je aanmelden voor een wekelijkse nieuwsbrief waarin kleine creatieve opdrachten staan. Foto’s van je resultaten kun je naar haar sturen en worden gedeeld in de volgende nieuwsbrief. Zo heb je toch het idee dat je met elkaar creatief bezig bent en brengt het je wellicht ook weer op nieuwe ideeën.
Kleine projecten
Ik las laatst in een van de andere blogs die op deze website voorbij kwam dat ze het deze periode fijn vond om aan kleine, overzichtelijke projecten te werken. Dat vond ik heel herkenbaar. Op een of andere manier is het lastiger om me te focussen en dan is een kleiner project prima te hanteren. De eerder genoemde ovenwanten zijn daar al een goed voorbeeld van.
Zo heb ik, voor het eerst in jaren, weer eens wat eigen kleding gemaakt. Wel zo handig want passen in de winkel vind ik momenteel niet zo’n prettig idee. Er zijn zoveel leuke en makkelijk te verwerken stoffen dat een zomerrok in een ochtendje zo gemaakt is.
Zomerrokken
Een pineapple blok doet het ook best goed als afleidingsproject. Ik had nog voorbedrukte foundation liggen en dacht stroken snijden, dat moet wel lukken. Om te bekijken hoe het eindresultaat gaat worden zonder dat je alle blokken al moet maken, gebruik ik een fotoapp. Ik maak één blok, maak daar een foto van en plaats die dan binnen 4 kaders. Met wat draaien en/of spiegelen kun je een aardig beeld krijgen van hoe het gaat worden.
Pineapple blok 2
Pineapple blok 1
Zo kom ik uiteindelijk de crisis wel door. Uiteindelijk heb ik het, ondanks alle verdriet, het toch nog steeds heel goed in dit nieuwe normaal. Pas goed op jullie zelf en tot een volgende keer (wellicht met compleet grijze haren 😉).
Monica van Leent-Bergkamp
Inspiratiebronnen
Inspiratiebronnen zijn objecten, mensen of gebeurtenissen waaruit een kunstenaar inspiratie weet te putten aldus de omschrijving op Wikipedia. Inspiratiebronnen zijn onontbeerlijk voor je creatieve werk. Soms in overvloed aanwezig, soms ver te zoeken.
Dichtbij
Deze week heb ik mijn werkruimte opgeruimd. Twee volle vuilniszakken zo de kliko in. Schandalig! hoor ik je denken en dat is ook zo maar toch heb ik het gedaan en het voelt prima.
Zo’n heel enkel keertje moet bij mij de zwabber er door heen. Moeten proefjes en ideeën doorgenomen worden en als het niet meer oké voelt opgeruimd (dat hoeft niet persé in de kliko hoor, ik probeer het echt heel milieubewust te doen). Ik slib anders zelf dicht. Dat geldt wellicht niet voor iedereen maar ik krijg er ruimte door; ruimte om weer geïnspireerd te raken.
Soms moet werk natuurlijk wel even blijven hangen om te kijken hoe verder. Maar als je het na 5 jaar (of nog langer) nog niet weet dan gaat het wellicht toch ook niet meer gebeuren. Alhoewel…. Ik heb stroken stof gevonden, die heb ik wel meer dan 10 jaar geleden geverfd heb bij Jobina de Boer in Koekange. Dat zou toch nog wel eens goed kunnen komen.
Zoals in mijn vorige blog (Een nieuwe blogger voor het Quiltersgilde, 17 januari 2020) al genoemd, gebruik ik ons clubblad Quiltnieuws regelmatig als inspiratiebron. Via kleinere projecten laat ik cursisten kennismaken met de verschillende quilt technieken. De toilettas van Gerda de Jong uit nr 139 is daar bij uitstek een goed voorbeeld van.
Mijn eigen interpretatie:
en deze week heeft ook Jacqueline haar eigen pronkstuk gemaakt (met dank ook aan Maaike Bakker en haar patroon):
Een klein project wil natuurlijk niet per definitie zeggen “snel klaar”. Dat werkt zelden zo. Uiteindelijk was toch een hele klus maar het was zeker de moeite waard.
Ver weg
Tegenwoordig kun je je inspiratiebronnen vanuit je luie stoel van overal over de wereld vandaan halen. Zo volg ik sinds een paar weken de Amerikaanse serie ‘The Quiltshow.com’ en heb ik een abonnement genomen op het Australische online tijdschrift ‘Make Modern’ (link). Wellicht bij velen wel al bekend, wellicht ook niet. Ik vind het heel interessant om zo wereldwijd zoveel verschillende, vaak ook verrassende en vernieuwende, textiel- en quiltkunstenaars te leren kennen.
Bij een van hen, en die woont eigenlijk helemaal niet zo ver weg, ben ik afgelopen weekend op bezoek geweest. Claudia Pfeil heeft in Krefeld haar prachtige nieuwe quiltstudio annex galerie geopend. Het is een mooi locatie; een hoge, lichte ruimte in een voormalige broodbakkersfabriek. Uiteraard is haar bijzondere werk daar te bewonderen maar worden er ook stoffen verkocht en workshops gegeven. Ik bewonder haar met name om haar professionele attitude; dit ben ik, dit maak ik, dit heb ik gewonnen en hier sta ik voor. Gelijk heeft ze; ik vind dat heel knap (en daar kan ik/ kunnen we van leren 😉).
Tot slot
Als laatste inspiratiebron wil ik toch nog even Facebook, Pinterest en Instagram noemen. Er is veel op sociale media aan te merken maar via m.n. Instagram kun je aardig geïnspireerd raken door al die foto’s van verschillende quilters; kunstenaars en amateurs van over de hele wereld. Meekijken waar anderen mee bezig zijn. Niet met de bedoeling om te kopiëren natuurlijk. Dat kan echt niet het doel zijn maar mensen inspireren mensen.
Ook kun je via deze media vrijblijvende manier kennis nemen van bijv. de aanbiedingen van je lokale quiltwinkel maar ook zien wat tijdens de quiltshows in bijv. Tokyo en Austin gebeurt. Er bij zijn is natuurlijk nog leuker maar dat lukt helaas niet altijd.
Nadeel van al die informatie is nog wel eens dat je overweldigd wordt door al die mogelijkheden. Dosering, opstaan uit die luie stoel en gewoon lekker zelf weer aan de slag gaan is dan de beste remedie.
Monica van Leent-Bergkamp
PS: natuurlijk zijn er nog veel meer inspiratiebronnen te noemen. Wellicht heb je er een paar voor mij.
Samen leven en goed bedoelen
Elke dag gebeurt er iets in de wereld waar ik met plezier naar kan omkijken of juist geschokt reageren, zaken die ons allemaal diep raken.
Bosbranden in Australië
Zo was er de schok van de bosbranden en dan vooral het verlies van mensenlevens en de dieren. En dan komen er spontane acties om in ieder geval medeleven te tonen of inzamelingen te houden. Enkele dagen later was er op de radio bij Vroege Vogels een natuurkundige die op het gebied van de bosbouw in Australië bekend was, en die vertelde dat de Aboriginals ervan uitgingen dat de Eucalyptus bomen binnen een aantal jaren weer terug zouden groeien. En dat bericht bracht mij weer terug naar Quilten Speciaal 6 waar wij in Utrecht een workshop en tentoonstelling bezochten van de Aboriginals. Wonderlijk hoe op subtiele wijze hun levens worden weergegeven, en met gebruik van aardse kleuren en verven. De patronen weerspiegelen hun traditie weer, zoals de Aboriginals daar al eeuwen naar leven.
De-stoffige-dagboeken
Bij Art Almere zijn we verder gegaan met transfer verven maar dan weer een stapje verder, werken met sjablonen scheuren en meerdere afdrukken over elkaar. Zo heb ik in gedachten van die eucalyptus bomen een dagboek gemaakt voor De-Stoffige-Dagboeken. Meerdere afdrukken als basis, de bladeren met een sjabloon en verder doorgestikt waar nodig.
Veel problemen
In ons kikkerlandje zijn er heel veel dingen die niet of bijna niet meer mogen. Discussies over wel of geen vuurwerk, camera’s inzetten bij wedstrijden, CO2 dus de hele veestapel moet op de schop, leerkrachten met teveel werkdruk en de Zorg!. Oproepen om naar je buurt om te kijken, vereenzaming en de mantelzorgers die daar maar in moeten springen. En of je zelf beslissen mag wanneer jou leven voltooid is. Teveel om op te noemen.
Onze samenleving staat onder druk. Op TV en radio zijn er programma’s voor mensen die wat extra’s nodig hebben. Maar wij Quilters kunnen op klein gebied ook een doel omarmen. Wat te denken van de Stichting Verdanda waar je een blok voor kunt maken. Ook de Regenboogboom vraagt om quilts of Little Quilts of Love voor de verlos-afdeling van een ziekenhuis bij jou in de buurt.
Wat kun je zelf doen?
Als ik in de auto zit, zie ik bijna alleen grijze en zwarte auto’s zo weinig kleur. Dus heb ik een nieuw project bedacht, nl de hoedenplank quilt. Je herkent dan je eigen auto aan je eigen quilt. De maat is simpel de breedte van je hoedenplank en de lengte ongeveer de helft. En als je dan ooit? in een koude auto moet wachten dan heb je altijd iets warms bij de hand, of in de zomer als picknick kleed.
Tips van mij:
- Museum Volkenkunde afd. Australische kunst Amsterdam
- Stoffige Dagboeken https://de-stoffige-dagboeken.blogspot.com/
- Verdanda http://www.verdanda.nl/
- Regenboogboom https://www.regenboogboom.nl/
Mia
Daar is het weer!
Daar is het weer!
Zou het door het naderende voorjaar komen?
De narcissen die bloeien? De sneeuwklokjes, de zingende merels?
Het geeft me het gevoel van, daar is het weer! Inspiratie!
Na een hele tijd alleen maar sokken breien heb ik weer zin in andere dingen.
Of, en dat denk ik eerder, werpt het agendasysteem eindelijk zijn vruchten af.
Tijdens de laatste vakantie in Amerika heb ik gekeken naar prioriteiten.
Wat is voor mij belangrijk? Ga daar dan ook voor.
Dus, strak aan het werk met timemanagement.
Hoe dan?!
Tijd maken voor werk: 3 dagen in de week gewoon blokken, ruimte genoeg om te doen wat gedaan moet worden. De rest van de dagen kan ik dan andere dingen doen: er kan een training gegeven worden, er kan gecoacht worden, ik kan werken aan mijn eigen ontwikkeling of ik kan een sociale activiteit inplannen.
En het werkt voor mij.
Het systeem had nog even de tijd nodig om in te dalen, maar na de kerst ging het ineens van hopla.
Zodoende zaten mijn Polderartcollega’s en ik al op 3 januari bij Suze Termaat in haar prachtige atelier te gelliplateprinten. Heerlijk spelen! Met mooie resultaten!
printen, collage maken en doorquilten.
Je zult het resultaat in zijn geheel nog wel een keer tegenkomen. Ik word er erg blij van!
We kwamen de week erna terug om een collage te maken. We vonden het SUPER!
Goudborduren
Halverwege januari was het tijd voor een hele andere techniek: Hester Dennissen leerde mij, en een aantal andere dames goudborduren… WAT een smuldag zeg! Ik ben altijd al bijzonder onder de indruk geweest van Middeleeuws goudborduurwerk op kerkelijke gewaden. HEEL in het klein hebben wij onze eerste stapjes gemaakt…
5 verschillende technieken op ongeveer 10 x 10…
Ook ben ik aan het werk voor de Algemene Tentoonstelling… maar dat laat ik nu niet zien.
Wacht maar.
Verslaving
Wat ik wel wil laten zien, is het resultaat van een compleet nieuwe verslaving. Vorig jaar begonnen, toen het nog weleens sneeuwde. (Ja, echt waar!) Nu breekt het door met roestige objecten en geknoei in emmertjes met Procion en oude lapjes.
roestprinten met oud laken, azijn, en oude springveren. Daarna borduren met DMC 8, lichtblauw
Ik heb hier gewerkt met gekregen verroeste springveren. Ik borduur de lapjes met DMC 8 in lichtblauw.
Weet nog niet wat ik ermee ga doen, of… eigenlijk weet ik dat precies. :-)
2 keer geverfd met Procion, strak afgebonden met keukentouw.
De bovenstaande lappen heb ik twee keer geverfd. Ik oefen me erin om strepen en ruitjes te maken, dus is het vouwen, met elastiekjes en keukentouw knetterhard opbinden.
En als je dan de klerenkast opruimt (oeps wat was dat tijd zeg!) en je komt van die bloesjes tegen die je met goed fatsoen niet aankunt omdat ze zo doorschijnend zijn als maar kan en jij binnenkort 55 wordt, wat let je dan nog….
Die roepen toch om een verfbadje? Zelfs om twee? Ik stop het allemaal in emmers.
witte bloesjes, twee keer geverfd met Procion.
De groene heeft betere ruitjes dan de paarsige, maar ik vind ze allebei erg leuk.
Ze zijn helaas nog steeds doorschijnend. Naar spul.
Gelukkig hangen er nog wat bijzonder saaie jasjes want ik merk dat ik behoefte heb aan kleur.
Werken met kleur
Bij een bijeenkomst van mijn vrijwilligerswerk (Levensboek schrijven van Humanitas) hadden we een gezellig ontbijtje. Allemaal een plastic flesje met sinaasappelsap. Ik heb alle tien meegenomen en heb er even fijn mee geknutseld.
plastic flesjes, Mod Podge en Kaffe Fassett
Daarnaast me gedompeld in nog meer Kaffe Fassett materiaal: bijna 30 duurzame notitieboekjes gemaakt. Zulk heerlijk werk. Voor coachingsklanten, èn: binnenkort in twee winkels.
restjes stof, gebruikte papieren boodschappentassen en wat fantasie
Ik gebruik al een poosje op Facebook en LinkedIn deze hashtags:
#zinspiratie
#hildaishappy
Misschien is het toch te wijten aan de sneeuwklokjes, de narcissen en de zingende merels.
Ik bruis.
En hoop, dat ik jullie een beetje zinspiratie mee kan geven.
Lieve groetjes, Hilda