Tag Archief van: art quilt
Marjolein van der Eijk met ‘Verzameling in kaart gebracht’
SAQA
SAQA staat voor Studio Art Quilts Association. Een internationale organisatie die het artquilten promoot.
Het Quiltersgilde heeft een instellingsabonnement met verschillende voordelen, waarmee we de art quilters in onze vereniging willen ondersteunen en stimuleren.
Als je als artquilter mee wilt doen aan de tentoonstellingen en uitdagingen moet je persoonlijk lid zijn van het SAQA. Marjolein van der Eijk is een van deze leden en zij doet mee met de 3D-expressie; een tentoonstelling van SaQA.
Lees hier het verhaal van Marjolein van der Eijk.
Marjolein van der Eijk met “Collection Mapped “ of “Verzameling in kaart gebracht”
Masterclasses Textielfestival 2015
Voor het Textielfestival in 2015 werden verschillende Museum Masterclasses georganiseerd.
Ik heb deelgenomen aan de Masterclass in Het Japanmuseum Sieboldhuis in Leiden, onder leiding van Marijke Schurink.
In het museum is de collectie van Philipp Franz von Siebold samengebracht, door hem verzameld in Japan tussen 1823 en 1830.
Een prachtige leporello gevouwen landkaart in de collectie gaf mij de inspiratie tot het maken van dit werkstuk.
De enorme variatie in de verzameling van Siebold, de sterk geordende Japanse maatschappij en de kleuren van de Geisha’s hebben de uitstraling van mijn werkstuk bepaald.
Mijn werkstuk: een Leporello
Ik heb voor Evolon gekozen als ondergrond voor het patroon en het borduurwerk.
Dit is een non woven materiaal, goed te borduren en mooi glad voor het overbrengen/afwrijven van de kleur.
Op de achterkant van de Evolon is op het laatst met Steam a Seam wit bouwbehang geplakt. Dit gaf de stevigheid om er vouwen in aan te brengen.
Aan beide uiteinden is van karton, beplakt met dunne tussenvulling en rode zijde, een kaft gemaakt.
Een Japanse knoop maakt het af.
Tijdens het Textielfestival 2015 is mijn Leporello in het Sieboldhuis geëxposeerd.
Daarna nog een tijd in een vitrine bij de Quilt-Bee in Dordrecht, maar inmiddels lag het al weer heel lang ineengevouwen thuis in de kast.
Via Facebook werd ik benaderd door een Amerikaanse art quiltster die mij graag wilde ontmoeten als ze in Nederland zou zijn om haar dochter te bezoeken. Dat werd afgesproken en het is een heel leuke dag geworden. Zij wilde natuurlijk mijn werk zien en ik haalde ook de leporello tevoorschijn.
Foto’s van de opbouw van mijn leporello
Haar enthousiasme was groot en ze vertelde dat SAQA een 3D tentoonstelling zou organiseren en dat ik beslist moest inschrijven. Ik was op dat moment nog geen lid van SAQA maar heb me toen aangemeld en door John Tromp professionele foto’s van m’n werk laten maken.
Toen de formulieren ingevuld en samen met de foto’s ingestuurd. Het duurde vrij lang voordat het verlossende mailtje kwam maar m’n werk was geselecteerd!
De tentoonstelling reist nu 3 jaar door de VS en omdat het een internationale tentoonstelling is bestaat de kans dat het ook nog in Europa of Australië te zien zal zijn. Nog lang niet alle locaties zijn bekend.
Veel succes Marjolein en dank je wel voor het delen van je verhaal.
Ook Els van Baarle is een van de exposanten in deze tentoonstelling. Haar verhaal komt volgende week. Dan hebben we weer iets om naar uit te kijken.
Een quilter maakt foto’s
Door alle uitgevallen activiteiten heb ik dit voorjaar voldoende tijd om de uitdaging aan te gaan, ik ga zelf een nieuwe web-site bouwen. Ik wil de web-site graag een wat professionelere uitstraling geven en ik wil mijn blog koppelen aan de web-site. Het eerste deel is aardig gelukt, aan de vormgeving van het blog moet ik nog wat sleutelen voordat het online gaat. Natuurlijk hoort bij een nieuwe web-site ook het maken van foto’s van recent werk.
Foto’s maken
Foto’s maken van mijn werk vind ik een verschrikkelijk moeilijke klus en vaak staat het voor het insturen van een wedstrijd of een tentoonstelling onder tijdsdruk. Nu heb ik meer dan voldoende tijd om te experimenteren. De boeken van Kafe Fasset inspireren mij, vrijwel al zijn quilts worden gefotografeerd op een passende locatie en voegt iets toe aan het werk.
Ik heb geleerd van de module fotograferen tijdens de artQuilt bijeenkomst van het Quiltersgilde. Tijdens de masterclass Biezenmortel in 2018 is er ook veel aandacht voor het fotograferen van werk. Wij oefenen zowel binnen als buiten.
Ook maar ik buiten foto’s van mijn inzending voor de wedstrijd van het Textielfestival en gelijk oefenen ik ook met Happy Sea.
Ik ben dus miet helemaal blanco en ik weet inmiddels dat de locatie heel belangrijk is, maar dat ook het weer een factor is waar rekening mee moet worden gehouden. Bij mij in de omgeving zijn voldoende mooie plekjes, dat is niet het probleem. Het wachten is op geschikt weer. Windstil is een belangrijke voorwaarde. Bij windkracht 2 wordt het al lastig en bij windkracht 3 is het eigenlijk al niet meer mogelijk. Het werk waait dan alle kanten op. Te veel zonlicht geeft te veel schaduw werking en bij te donker weer wordt de foto somber.
En dan is het zomaar op een middag het juiste weertype.
Tijdens het fotograferen wordt de wind toch wat vlagerig, waardoor één werkstuk toch nog even in het water valt. Ondanks acrobatische toeren blijft de phone een onderdompeling bespaart.
Vervolgens blijft het vele dagen waaien en schijnt de zon hartstikke vel, totdat ik op een ochtend om 6.00 uur wakker wordt en het windstil is. Dus pijlsnel sta ik op en sjouw het werk in de aanhanger. De natuur is prachtig en zo stil, het is de moeite meer dan waard om zo vroeg op te staan. De foto’s zijn wonder boven wonder snel gemaakt. Daarna wacht thuis het ontbijt.
Beloning
Het gepruts aan de web-site en het foto’s maken is net op tijd klaar voor de de allereerste expositie dit jaar. Vanaf 2 juli exposeert het kunstcollectief Diversity (waar ik lid van ben) in het CBK (Centrum voor Beeldende Kunst) in het Rensenpark (de voormalige dierentuin) in Emmen. Het moet wel weer even wennen na alle niets doen. Ik moet nadenken over wat ik wil meenemen en een lijst aanleveren met titel, maten en materiaal. Alles moet worden ingepakt in mijn autootje en dat is altijd passen en meten. Om met de auto bij het gebouw van het CBK te komen is wel even een heel gezoek. De route planner gaat tot het Rensenpark en dan moet ik het verder zelf maar uitzoeken. Gelukkig is de ontvangst bij het CBK aller hartelijks. Het zijn enthousiaste mensen die met intresse luisteren naar mijn uitleg over de betekenis van het werk en hoe het moet hangen. Het is fijn dat ik eindelijk mijn werk weer mag laten zien. En wil je weten hoe mijn web-site er nu uit ziet? kijk dan even
Hartelijke groet, Jo Huijsman
3D Expression met werk van Marijke van Welzen
SAQA
SAQA staat voor Studio Art Quilts Association. Een internationale organisatie die het artquilten promoot.
Het Quiltersgilde heeft een instellingsabonnement met verschillende voordelen, waarmee we de art quilters in onze vereniging willen ondersteunen en stimuleren.
Als je als artquilter mee wilt doen aan de tentoonstellingen en uitdagingen moet je persoonlijk lid zijn van het SAQA. Marijke van Welzen is een van deze leden en zij doet mee met de 3D-expressie; een tentoonstelling van SAQA.
Lees hier het verhaal van Marijke van Welzen
There are snakes lurking in the grass van Marijke van Welzen
In November 2018 ben ik tijdens het Quiltfestival in Houston lid geworden van SAQA. Het stond al een tijdje op mijn lijstje dus nu was een goede gelegenheid om dat te doen. Zoals de meesten van jullie wel weten vind ik het erg leuk mijn werk tentoon te stellen. Ik kijk daartoe regelmatig online of er interessante oproepen zijn waarvan ik denk dat mijn werk er past of waarvoor ik iets nieuws wil maken. Die oproepen print ik dan uit en leg ik op een stapeltje met de datum er op wanneer de papieren ingestuurd moeten worden.
Bij de SAQA Calls for entry, die je op de website kunt vinden, vond ik 3D Expression. Een oproep voor driedimensionaal werk waarbij ook wearable art specifiek werd genoemd. Ook fijn dat er geen restrictie was wat betreft de datum wanneer het gemaakt was. Bij heel veel oproepen moet het nieuw werk zijn, of gemaakt voor een bepaalde datum. Ik besloot om mee te doen. Het werk moest beschikbaar zijn van 2019 t/m 2023 !
Welk werk zou ik dan insturen? Mijn nieuwste 2 mantels waren op dat moment in Canada in de World of Threads tentoonstelling en die wilde ik ook graag na teugkomst in mijn komende tentoonstellingen in Europa laten zien. Ook andere mantels waren al “geboekt” voor tentoonstellingen.
Dit is een zgn. Juried exhibition, dat betekent dat je werk door een jury beoordeeld wordt. Je mocht meerdere kunstwerken opgeven, maar per kunstenaar zou er maar 1 werk toegelaten worden. Indien de jury het zou uitkiezen natuurlijk, dat is altijd reuze spannend! Ik besloot er twee op te geven.
Je moet dan een “ Artist Statement “ bijvoegen en goede foto’s insturen. In maart 2019 kreeg ik de email dat mijn werk “ There are snakes lurking in the grass” was geselecteerd. Hoera!
De procedure met wat voeten in de aarde
De hele procedure heeft best wat voeten in de aarde. Er volgde een heel officieel contract dat ingevuld en weer terug gestuurd moest worden.
In dit geval werd ik ook geacht een “Audio Statement” op te nemen. Dat liefst een andere tekst bevat dan je eerdere artist statement. Ik had dat al eerder gedaan voor andere tentoonstellingen , maar ik vind dat echt een opgave. Na stukje schrijven met de zinnen zodanig op het papier dat de adempauzes erin staan, paar keer oefenen, rustig plekje zoeken diep adem halen en het telefoonnummer bellen ( Amerika). Je moet dan een hele serie nrs. intikken zodat jouw stukje straks ook bij het goede kunstwerk te horen zal zijn in de tentoonstelling.
Toen kreeg ik een email of ik even zo spoedig mogelijk betere foto’s wilde sturen, anders zou mijn werk niet met een foto in de catalogus komen. Er zat teveel ruis in de foto’s, Oef. Aangezien ik mijn beste foto’s had gestuurd moesten we snel nieuwe maken. Gelukkig kon dat, want de mantel was thuis. Mijn man en ik hebben een hele stellage gebouwd in de woonkamer, nog een beetje gefotoshopt en op hoop van zegen opgestuurd. Gelukkig werden deze geaccepteerd. Dan het werk opsturen. Ook heel spannend, komt het goed aan?
Het leuke van deze tentoonstelling is dat de werken in musea worden tentoongesteld. Het geeft echt een heerlijk gevoel als je dan foto’s daarvan ziet.
Online kun je het werk zien op https://www.saqa.com/art/exhibitions/3d-expression-saqa-global-exhibition.
Dank je wel Marijke voor je verhaal over jouw prachtige jas.
Ook Marjolein van der Eijk heeft een werkstuk in deze tentoonstelling, maar dat komt in een volgend verhaal.
Een nieuw leven
Op heel veel verschillende manieren liep ik in de afgelopen periode tegen de term ‘een nieuw leven’ aan, een mooi onderwerp voor m’n nieuwe blog leek me.
Nieuwe ontdekking
Je denkt een bijzondere quiltster ontdekt te hebben, bestelt haar boeken bij de bibliotheek van het Quiltersgilde en noteert een en ander om eventueel in je blog te vermelden. Blijkt dat vele voor jij de ontdekking al gedaan hadden en kom je tot je verbazing haar naam in een blog tegen van een van je collega’s twee weken geleden (lees : Down the Rabbit Hole van Marjolein den Boer).
Nieuwe uitdaging
Toeval of niet, ga toch nog maar even haar naam noemen: Victoria Findlay Wolfe. In haar boek ’15 minutes of play’ geeft ze wat opdrachten om losser en intuïtiever aan de slag te gaan. Een van deze opdrachten is om van oude kleding een quilt te maken. Op zich niet een nieuw idee maar het zou voor mij wel een nieuwe uitdaging zijn omdat ik dat tot nu toe nog nooit gedaan heb. Ik ben bovendien gek op al mijn mooie, min of meer veilige, quiltstofjes en daar dan dus ook graag mee werk.
Nieuw gebruik
Zoals ik eerder had verteld is mijn vader eind maart overleden aan het covid-19 virus. Het leegruimen van zijn huis vond ik een van de moeilijkste taken die we te doen hadden. Daarbij moest ik ook aan mijn eigen huis denken en wat als mijn kinderen voor de taak stonden om hier op te ruimen. Ik ben altijd een kledingfreak geweest en kan moeilijk afscheid nemen. Net zoals trouwens van alle dingen waar een verhaal of herinnering aan vast zit dus mijn kinderen staat nog wat te wachten 😉.
Ik heb nog kledingstukken van Mag & Maggie, Cora Kemperman uit de jaren 80 liggen, ART uit de jaren 90; echt bakken vol. Wellicht dat het hergebruik van kledingstukken voor het maken van een quilt in ieder geval een eerste zet tot ‘opruimen’ kan zijn. En opnieuw toeval of niet: Textielplus heeft een nieuwe wedstrijd uitgeschreven voor de tentoonstelling tijdens het Textiel Plus Festival van 12 t/m 14 november in Den Bosch. Het onderwerp is ’Ode aan de natuur: upcycle!’. Dat treft dus, een nieuwe uitdaging met oude kleren. Kan ik mooi mee aan de slag.
Dat ik gek ben op bewaren bewijst mijn werk waar ik mee bezig ben geweest in het kader van de opdrachten die ik kreeg van Carola Mokveld tijdens de masterclass Artquilten. Ook zij had voor het afgelopen jaar het idee om met thema hergebruik/ recyclen te werken.
Ik ben gaan zoeken in mijn voorraad en kwam wat uitgeknipte ornamenten voor een ooit bedacht project tegen maar ook mijn oude aankleedpop Mary. Onderstaand een detail.
Nieuw oud gebruik
Kaarten versturen, dat is toch wel de herontdekking tijdens de afgelopen periode dat we zo op ons zelf teruggeworpen waren. Ook een goede manier om restjes te gebruiken.
Nieuw leven
Ik wil jullie bij deze even bedanken voor de lieve reacties na de vorige blog (lees blog: Een normaal leven) en hier toch niet onvermeld laten dat wij afgelopen Moederdag te horen hebben gekregen dat we opa en oma worden.
Onze dochter vertelde ons dat, toen wij het bericht kregen dat we zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moesten komen omdat het snel achteruitging met mijn vader, zij als een speer naar het ziekenhuis gereden is om hem te vertellen dat ze zwanger is. Het was het laatste dat ze haar opa heeft kunnen vertellen en het laatste dat hij überhaupt heeft kunnen horen. Je snapt dat er menige traan gevallen is op Moederdag, zowel van vreugde als van verdriet. Dat het een jongetje wordt maakt het stiekem nog bijzonderder..….het leven gaat door.
Geniet van de zomer en tot een volgende keer.
Monica van Leent-Bergkamp
PS: Bij deze wil ik ook even mijn bewondering voor en dank aan Dyonne van de Watering uitspreken. We kennen elkaar niet maar ik vind het super dat je altijd zo snel zorgt voor de levering van een aangevraagd boek. Een heel handig systeem om op deze manier mooie, leerzame boeken te delen. Simpel met de app te bestellen en voor je het weet in je brievenbus…ideaal. Nogmaals dank daarvoor.
Wij van Art-Almere
Art-Almere
Iedereen weet het nu, we blijven nog even binnen waar mogelijk. Gelukkig zijn er veel mogelijkheden om toch op beperkte manier contact met anderen te hebben. Bijvoorbeeld natuurlijk het Gilde via het blog of Facebook. Om op de hoogte te blijven van nieuwe of oude ideeën is internet een uitkomst. Niet alleen om met familie of vrienden contact te houden maar ook om je creativiteit te prikkelen.
Wij van Art-Almere konden niet onze maandelijkse crea-dag houden maar wat wel kon is door het maken van kaarten die naar elkaar toe sturen. En dat sturen van die kaarten heeft natuurlijk een envelop nodig.
Die enveloppen zijn van cadeaupapier of een landkaart en natuurlijk een glossy. Eenvoudig te maken je neemt nl de maat van de kaart of brief, daar maak je 2 even grote afbeeldingen en stik die rondom dicht met natuurlijk de kaart of brief daarin. Een sticker voor het adres en een postzegel van Willem erop.
Ha ha en de ontvanger kan gaan zitten peuteren om het stiksel los te maken aan een kant en zo de inhoud eruit halen.
Collage van de kaarten
Terwijl ik weer eens een kast aan het opruimen was, kwam ik allerlei wasco krijtjes tegen en ik dacht wat gebeurt er als ik met een sjabloontje wat ga zitten wasco-en. Grappig het werd een beetje troep op mijn lapje, maar door het hele hete strijkijzer gingen de kleuren toch met elkaar een beetje mengen. En zie daar mijn coronahuisje.
Over dat huishoudvirus, je moet immers veel in het huis houden met dit virus, heb ik aan mijn Art-Almeerders een simpele kaart gemaakt. Ik zelf vind het prettig om met een thema te werken, van daar dat ik aan mijn Arters een huisje hebt gestuurd, met op de achterkant een gedeelte van een gedicht wat ik vond op het internet en een beetje aan de huidige situatie linkt.
De tekst op de achterkant
De wereld is een chaos
Dus blijf maar liever thuis
Gelukkig schijnt de zon wel
Door de ramen van ons huis
Zo en nu ga ik weer een nieuwe kaarten actie bedenken voor ons Art-Almere team, maar eens zoeken naar een nieuwe uitdaging voor de volgende maand.
Groetjes en hou vol, gelukkig kunnen we via het net van alles tot ons krijgen zoals mooie stofjes en vulling en achterkanten, kijk maar op Facebook bij Quilters bee, daar kom je de winkels tegen.
Mia de Vos- Weber
zwart met één kleur
Zwart met…
Het vorige blog dat ik schreef ging over de grote leegte.
Stilte op straat, verdriet in het hoofd, en de machteloosheid.
Het ging over de werken in zwart met één andere kleur.
Zwart met wit was af, en ik was bezig met zwart en goud.
Ondertussen is dat ook af.
Kaarten maken
Het ging ook over kaarten maken: ik heb een hele serie gemaakt met hartjes voor onze oudere leden.
En tot mijn grote verrassing kreeg ik daar reacties op: prachtige kaartjes met lieve woorden die ook mij weer troost gaven.
Ik vond het leuk om kaarten te maken en had het erover met iemand waar ik graag mee praat over ons wederzijds werk, maar vooral ook over de ideeën daarachter. Dus nog even doorgaan met kaarten maken, maar nu van roestwerk. Kijk maar:
Er zijn er 9 van, allemaal iets ander formaat en andere afbeeldingen. Ze gaan in de verkoop.
Als je dan hiermee bezig bent en je hebt er zo’n plezier van dan heb je wel een uitdaging wanneer een vriendin verhuisd is. Alle kaartjes komen even onpersoonlijk over bij de kaartenwinkel in het dorp… Dan denk je toch ook, ik maak er zelf wel eentje? Dus, in de kleuren van de verhuiskaart maak ik mijn eigen interpretatie van de Kandinskycirkels

Geïnspireerd door Kandinsky en verhuiskaart
Die gaat vandaag de deur uit. Maar wat vind ik de kleuren mooi… het blijft me inspireren… daar komt meer van, ik VOEL het!
De dagen door…
Hoe kom je verder de dagen door? Je doet eens mee met een uitdaging op Facebook. Ik zie van alles voorbijkomen, maar de enige uitdaging die ik met regelmaat doe is een photo-challenge. En als je er dan een dag bijhebt met als thema ‘schoenen’, dan HEB je mij wel… Ik word zo blij van schoenen! Niet zomaar schoenen hoor. Kijk maar eens…

Gebloemd en halfhoog…
Ik weet het… #sickpuppy
Schoenen moeten bij mij bijna standaard halfhoog zijn, en oooooo schoenen met bloemen!
Daarnaast maak ik mondkapjes. Voor het goede doel. En natuurlijk staan daar ook bloemen op. Of, Amerikaanse license-plates voor die vriend van ons, New York yellow cabs voor mijn man, of een recept voor Christmas cookies voor de docent koken… Bijna iedereen wil die van de Kaffe Fassett Petunia’s, de bovenste op deze foto:

Voor een docent koken… Kaffe Fassett en een recept op stof :-)
We hebben dingen om naar uit te zien: manlief en ik kijken beiden uit naar de datum dat hij bij zijn nieuwe baan kan beginnen. En ik kijk reikhalzend uit naar de dag dat ik weer naar mijn moeder kan: Hemelvaartsdag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt bij kasteel Eerde vlakbij Ommen, en hebben genoten van de vogels en de bloemen. Mijn moeder en ik maken beiden zo graag foto’s van bloemen… Een beetje wedijver is er wel bij. Maar vooral genieten we bijzonder van elkaars gezelschap. En van die koekoek die speciaal voor ons (denken wij) haast een half uur onafgebroken zijn liedje zong…

Een zonnige dag met mijn moedertje
Van UFO naar AFFO en verder
Ik maak projecten af: stuur 2 quilts op naar lieve mensen en merk dat corona ook invloed heeft op de post… Net als bij het andere stuk dat verkocht werd naar Amerika! Mijn “Je zoenen zijn zoeter” wegsturen viel niet mee… Hopelijk arriveert het een dezer dagen bij de koper…

“Je zoenen zijn zoeter” has left the building
Deze maak ik ook maar eens af… een kanten sjaal. Begonnen met als ik me niet vergis zo’n 750 steken. Zo’n twee jaar terug. En een bron van irritatie vanwege het bijzonder moeilijke patroon… want Hilda wil wel uitdaging. Geleerd dat het soms ook TE ingewikkeld kan zijn :-)

Mooi irritatiefactortje
Tussendoor werk ik veel via Zoom, en denk ik na over mijn volgende stuk in zwart met één kleur.
Wat ik merk is dat het werken met zwart geen makkie voor me is. Ik laat er verdriet in zien. Voor mezelf weet ik welk verdriet het is. Zo bijzonder dat het werk van je handen je iets vertelt. Je hoeft alleen maar daadwerkelijk te zien en te horen…
Het volgende stuk is in het hoofd in de maak, één dezer dagen komt het uit de vingers.
Jullie horen het wel weer…
Dag lieve mensen, hou het vol, hou het gezond!
Hilda Wessels
Nog steeds thuis… nog steeds geen verveling
Nog steeds corona en dus nog steeds thuis. En nog steeds geen verveling. Sterker nog ik heb het zo druk dat ik voor de online lessen van mijn viltjuf nog geen tijd heb gehad.
Elke week maak ik voor mijn eigen cursisten van de jaarcursus Art journal op textiel een inspiratieles. Daar moet ik zelf voorbeelden voor maken, (zie foto hieronder) dus dat kost wel even.
Voor degenen die nieuwsgierig zijn naar de inspiratie, je vindt het hier creatieve workshops
Ik ben afgelopen jaar 25 kilo afgevallen, dus mijn kleding zakt van mijn lijf af, nieuwe kleding maken dus.
En ik heb een hond waar ik elke dag een uurtje mee ga lopen, en om een beetje in conditie te blijven en de extra kilo’s van de paaseitjes kwijt te raken gaan we ’s middags ook maar een poosje fietsen. En ’s winters maak ik al een paar jaar Jan van Haasteren puzzels, daar ga ik nu maar even mee door.
Verder exposeer ik (als het doorgaat tenminste) tijdens de Kunsttiendaagse in oktober in Bergen bij een boekhandel. Ik maak vaak kunstenaarsboeken zowel van textiel als van papier, maar voor deze gelegenheid leek het me handig om kleine boekjes te maken die voor een klein prijsje verkocht kunnen worden.
Ik ben een grote fan van gelatineprinten, zowel op papier als op stof. Afgelopen week bedacht ik dat het nu een mooie tijd is om met bladeren te printen. Dus tijdens het uitlaten van de hond bladeren verzamelt in het park om mee te printen. Prachtige afdrukken zijn het geworden. Hieronder zie je er een en meerdere kun je zien op mijn blog.
Meer voorbeelden zijn te zien op mijn website
En die heb ik gebruikt om boekjes van te maken. Door papier van A4 formaat op een bepaalde manier in te knippen kun je het opvouwen tot een klein boekje. Een speelkaart aan beide zijden beplakt gebruikt als omslag.
Voor degenen die nu geïnspireerd raken doe ik er maar een foto bij van de kniplijnen.
En voor Steekplus houd ik het album bij met de online expositie en dat is een klus die heel veel tijd vraagt, want op een of andere manier is er in het album telkens als ik kijk weer iets misgegaan. Dan staan de titels ineens weer boven de foto’s i.p.v. ernaast, dan staan de foto’s weer door elkaar. Het is een zootje. Volgens de helpdesk van de site ligt het aan mijn browser. Dus nu heb ik met een andere browser weer opnieuw een album gemaakt.
Inmiddels staan er al aardig wat foto’s op. Het zijn allemaal werkjes van A4 formaat.
Hieronder mijn bijdragen aan de thema’s Natuur en Dromen.
Wil je de expositie zien klik dan op onderstaande link of kijk via de Steekplusblog. https://myalbum.com/album/dpyUDibK998z
Ik neem aan dat de lezers van dit blog zich ook niet vervelen. Als je creatief bent heb je altijd iets te doen.
Blijf gezond allemaal !
Joke Hardenbol
Quiltvirus
Terwijl de wereld volledig in de ban is van het coronavirus heb ik gelukkig alleen maar ‘last’ van het onschuldige quiltvirus.
Gekluisterd aan huis
Nu al mijn textiel uitjes, bezoeken aan musea, familie en vrienden zijn gecanceld heb ik tijd in overvloed. Met eenmaal per week een bezoek aan de supermarkt verdeel ik de overige tijd tussen het werken aan mijn textiele projecten, het klussen in de tuin en af en toe doe ik iets huishoudelijks.
Eigenlijk een relaxed leventje, helaas maken alle berichten in de krant, tv en radio mij onrustig en is het allemaal heel onwerkelijk en zorgelijk.
Ondanks alles is het werken aan mijn textiele projecten voor de aanstaande festivals een fantastische afleiding. Gisteren heb ik voor het Quiltfestival in Noord Groningen de laatste jute zak geverfd in vooral goud tinten. Het is altijd even afwachten of dat wat ik in gedachten heb ook daadwerkelijk lukt, maar ik ben heel tevreden met het resultaat. Nu ga ik verder met het bewerken van de zak in zwart tinten en glitter borduursteken. De inspiratie is de lichtvervuiling. Nergens zijn de nachten nog echt donker. Wij zien nog wat sterren, maar de duisternis wordt overstemd door al het kunstmatige licht. In het project Verhalend Landschap vind ik dit een mooie toepasselijke invulling voor het vertolken van de maand december.
Het zal toch niet zo zijn
En al wil ik er niet aan denken, ik voel het onheil dichterbij komen. Nu ook het songfestival is afgelast maak ik mij ernstig zorgen over het doorgaan van het Textielfestival in Leiden en het Quiltfestival Noord Groningen . Het zijn twee evenementen waar ik al zeker anderhalf jaar naar toewerk en waar ik mij enorm op verheug. Tegelijkertijd besef ik dat mijn zorg verbleekt bij de zorgen om het coronavirus, de uitdagingen waar wij voor staan om het virus te bedwingen en het leed wat het met zich meebrengt.
Hoe dan ook, ik blijf lekker doorgaan met mijn projecten. Is het niet voor nu dan komt er vast en zeker een ander moment om al het gemaakte aan jullie te laten zien. Ik wens iedereen veel sterkte en de overheid en de organisatie van onze mooie textiel evenementen vooral veel wijsheid.
Hartelijke groet, Jo Huijsman