Tag Archief van: gastblogger

De verborgen blokjes

Door: Jannie de Breuk

Zoals al eerder in blogs geschreven, ben ik lid van de Quiltgroep Memo. Deze quiltgroep komt eens in de drie maanden bij elkaar. We bedenken met elkaar een thema voor de volgende opdracht. Eén van de dames stelde voor om het blok Rooftop City te maken, uit het boek The Quilt Design Coloring Workbook van Thomas Knauer. Iedereen vond dat een leuk idee. De opdracht was: Het blok moet herkenbaar zijn in de quilt. De breedte was vrij maar de lengte op 100 cm.

Het denkwerk

 

 

Eerst maar eens een schets maken. Dan kijk ik naar mijn stoffenvoorraad welke kleur en welke stof ik zal gaan gebruiken. Twee coupons verloopstof stonden mij wel aan. Maar om het verloop effect te houden, was het wel goed uitkienen hoe ik de stof moest snijden. Om het blokje herkenbaar te maken heb ik een contraststof voor het vierkantje gebruikt namelijk geel.

Op rasterquick de blokken getekend. Ik wist hoeveel blokken ik moest naaien dus de delen van de blokken op verloop gesneden.

 

In elkaar naaien

Toen kon ik de blokken gaan naaien en op mijn flanellen wand de blokken gerangschikt. Zo kon ik zien waar de kleuren van de verloop stof het beste bij pasten. Boven aan de lichte kleur en zo naar beneden voor de donkere kleur. Maar het rangschikken was nog wel een dingetje, want zou ik het gele blokken boven aan doen of draaien enz… Telkens als ik de blokken had gerangschikt maakte ik een foto. Daarna wijzigde ik weer wat en maak ik weer een foto. Zo kun je altijd terugvallen op een eerdere versie van de rangschikking.

 

Help de stof is op!

Als de blokken naar mijn zin waren gerangschikt, kon de verloopstof in delen erbij gevoegd worden.

Het was echt passen en meten. De donkere stof was op. Tja wat ga je dan doen.

Een tijdje laten hangen zo kon ik telkens ernaar kijken en hoopte dat er een idee opborrelde. Ik wilde geen stof erbij kopen.

 

Het quiltwerk

Het kwartje viel, want ik had nog een stuk lichte stof over. Deze erin geplaatst en weer een tijdje laten hangen. Door er telkens langs te lopen voel je op een gegeven moment of het wel of niet bevalt.

Maar het stond mij wel aan. Toen de hele top in elkaar genaaid.

Na het dubbelen van de top komt de volgende vraag. Hoe ga ik de quilt door quilten? Welk garen ga ik gebruiken?

Ik ben begonnen om naast de blokken in de effen ruimte het blok na te quilten. Tijdens het doorquilten komen de ideeën naar boven hoe ik verder zal gaan doorquilten.

 

 

Hartelijke quiltgroeten,

Jannie de Breuk

 

Kleurenspaghetti en hoe een mislukt werk een tweede leven kan krijgen

Blogbericht geschreven door: Jeannette van der Linde

In mijn vorige blog heb ik beschreven hoe ik een foto van een heftige regenbui nog een keer wilde maken na mijn werk voor de Elzas. Bij het werk dat ik had gemaakt liepen de kleuren zo in elkaar over dat het een kleurenspaghetti was geworden. Ik wilde teveel.
Omdat de figuurtjes wel leuk waren wilde ik het toch nog een kans geven door een andere achtergrond te maken. Dus nieuwe stof gekocht, grungestof in dit geval, omdat die mooie structuur heeft en een andere structuur dan mijn zelf geverfde lappen en aan de slag. Ik heb voor grotere, bredere stroken gekozen met ronde randen om het verschil met de figuurtjes te vergroten die in een puntige vorm eindigen. De schets die ik heb gemaakt moest ik goed in de gaten houden tijdens het neerleggen voor de kleurverdeling. Ik legde ook regelmatig de figuurtjes erop om te zien hoe het contrast was.

Originele foto, werk voor de Elzas, Kleurenspaghetti

Figuurtjes er op

Nadat ik tevreden was over mijn ondergrond heb ik hem doorgequilt met diverse patronen. Hierna konden de figuren er op. Toen was er iets aan de hand waar ik niet meteen de vinger op kon leggen, het klopte niet. Je kijkt schuin op je werk omdat het zo groot is en de verhoudingen zijn dan anders. Doordat ik tussendoor telkens foto’s met mijn telefoon neem van mijn vorderingen deed ik dat nu ook en zag je dan ook het meteen: ik had de figuurtjes op z’n kop gezet!
Dan ga je vergelijken: bij de eerste oplossing lopen de figuurtjes naar het onweer toe en bij de tweede oplossing gaan ze naar het licht. Wat is mooier, welke boodschap wil ik meegeven? Ik heb gekozen voor de tweede, ik ben positief ingesteld.

Welke kant kiezen voor het licht?

 

Spaghetti ontrafelt

Nadat de beslissing was gevallen kon ik de figuurtjes verder uitbouwen, de paraplu vervangen omdat die weg liep in de achtergrond en als laatste nog enkele regendruppels toevoegen. Bij de grote paraplu gaan de druppels niet verder, de vrouw blijft droog maar bij de jongen komen de druppels door zijn “paraplu” heen en hij wordt dus nat.

Eindresultaat

De figuren zijn vast gestikt langs de rand om het contrast naar de zwaar doorgestikte ondergrond sterker te maken en zo is het toch nog een werk geworden waar ik met plezier naar zal kijken. Wat mij betreft is de beweging goed in beeld gebracht, al zal het voor sommigen te ver zijn doorgevoerd. Degene die goed kijkt ziet bijvoorbeeld dat de vrouw geen benen heeft maar die stoorden en zijn niet nodig, je hoofd bedenkt ze er wel bij.

Detail

Nu nog een naam. Mijn werk voor de Elzas heet Demi-sec, hoe zal ik deze noemen?
Ik hoop dat u, als lezer, wat gehad heeft aan mijn puzzel. Soms is het belangrijk om afscheid te nemen van het werk dat je hebt gedaan om een nieuwe, betere oplossing te vinden.

Rhapsody in Blue: een voorbeeld van samenwerking

Door: Diana Vandeberg en Astrid Casteels

 

 

Dit is een blog over de samenwerking tussen Diana Vandeberg en Astrid Casteels voor het project “Rhapsody in Blue”. Deze ‘Rhapsody’ nieuwsblog is op verzoek van de commissie Traditioneel quilten geschreven. Een Belgische en een Nederlandse quiltster zijn als duo gestart met het project Rhapsody.  Het blogbericht is opgesteld als een ‘interview met ons beiden’.

Jullie zijn gematched via het team van “Rhapsody in Blue”. Hoe is deze matching voor jullie?

Astrid: Voor mij is deze matching heel waardevol. Ik had opgegeven het wel leuk te vinden, als ik met iemand zou kunnen overleggen over het project. Tot mijn verrassing werd deze matching heel vlug gerealiseerd. Na wat over-en-weer mailen, besloten Diana en ik een videocall via Google Meet te houden. Ondertussen hebben we reeds 3 meetings gehad, waar we allebei heel wat aan hebben gehad. Het blijkt dat we beiden onze eigen bijzondere visie hebben op de challenge, die we met elkaar delen, en zo aardig wat opsteken van elkaar. Ik merk dat ik sneller tot eigen nieuwe ideeën kom, de inspiratie van Diana geeft mij andere inspiratie. Bijvoorbeeld hoe zij speelt met haar gekozen figuur.

Diana: In mijn naaste omgeving heb ik niemand met wie ik kan sparren over een project, dus de mogelijkheid om een sparring-maatje te krijgen bij de Rhapsody heb ik wederom met 2 handen aangenomen. Het contact via Google Meet contact werkt heel fijn. Even samen kletsen en dan aan het werk. Bij elkaar binnen kijken in de “keuken”, zo gezegd.  Het maakt het sparren over het project en feedback geven heel ontspannend. Vooral ook omdat we duidelijk een klik hebben samen, ondanks dat we heel verschillend zijn en ieder vanuit onze eigen invalshoek werken. De diversiteit  zit hem zeer zeker niet in het Belgisch-Nederlandse contact. Daar hadden wij nog niet eens bij stilgestaan.

Veel belangrijker is voor mij dat Astrid mij stimuleert om dieper na te denken en om te kijken vanuit haar muzikale achtergrond. Ik probeer dat te combineren met mijn fascinatie voor Steampunk.

 

Is het werkbaar voor jullie?

Astrid: ja, dat is heel erg werkbaar. Alle onderwerpen komen aan bod in onze meetings: kleur, vorm, de vragen die we hieruit krijgen om aan het team te stellen, hoe we aan de slag gaan, elkaar tonen wat we al hebben, om daaruit weer verdere vragen te stellen. Blijkbaar zetten we het Rhapsody-team aan het werk met onze vragen (lacht). De antwoorden leveren weer nieuwe vragen op. Het is leuk, en onze dialogen maken dat ik mezelf een stuk optil, en gestimuleerd wordt om verder te denken over het project.

Diana: Ik sluit me aan bij Astrid. Voor ons is het heel werkbaar, omdat we beiden actief met het project aan de slag zijn gegaan. We stimuleren elkaar om na te denken over mogelijkheden en onmogelijkheden. En daarbij maken we gretig gebruik van het Rhapsody-team, door ze te gebruiken als ons klankbord. Zij voegen iets toe of bevestigen wat we eigenlijk al wel dachten. Een goed werkbaar team gebeuren hebben we op deze manier gecreëerd.

 

Welke stappen ondernamen jullie reeds? En hoe deden jullie dat?

Astrid: We hadden het eerst over kleur en vorm. Ik koos voor blauw, Diana voor bruin. Ik twijfelde wat over de vorm, liefst vierkant, en dat werd het dan uiteindelijk ook: “trip around the World”. De kleuren zijn onze eigen keuze geweest, maar de dialoog er om heen maakte dat er dieper werd over nagedacht. De keuze van de stofjes was niet zo eenvoudig: door de beperking van 1 kleur, vielen veel stofjes weg. De verschillende beperkingen uit de opdracht wierpen vragen op die we aan het team stelden.

 

 

Stoffen kiezen: zelf volgde ik onlangs, halfweg oktober, een cursus ‘met indigo verven’ bij Vrouw Wolle in Essen (België, aan de grens met Nederland). Dat lag al geruime tijd vast, maar het moment kon niet beter komen: ik heb er katoenen stof geverfd in verschillende tinten indigo, om in deze challenge te verwerken. De lichte tinten in indigo met een fructosebad, de donkere tinten in een indigobad met ijzersulfaat. Wat het upcyclen betreft, ik gebruik stoffen van mijn overleden vader, van mezelf, mijn dochter en mijn man. Verder zitten er ook stoffen in uit mijn voorraad, ik kocht bewust geen enkele nieuwe stof bij.

En dan de volgende stap: aan de slag! Ik heb pas vandaag mijn eerste vierkantjes geknipt, de komende week leg ik mijn puzzel. En daarna overleggen we weer via videocall onze volgende stappen.

 

 

Diana: Voor mij was meteen duidelijk met welke kleur en vorm ik wilde gaan werken. Ik wil graag een stukje nalatenschap verwerken in het project. Uit de erfenis van mijn vorig jaar overleden vriendin koos ik een paar lapjes in de kleur waar zij een gruwelijke hekel aan had maar die ik erg mooi vind. Bruin.  Ik had blauw kunnen nemen, haar lievelingskleur en absoluut niet mijn kleur, maar aangezien wij altijd een recalcitrant team vormden heb ik dus heel bewust voor bruin gekozen.

Na veel gepuzzel ben ik uiteindelijk voor de kleur bruin in bruin gegaan.  Op de foto het eerste gepuzzel met kleuren. Naast de bruine stoffen maak ik ook gebruik van bruin kant uit een oude jurk van ook een helaas overleden vriendin.

Ik heb niks gekocht, alles komt uit mijn voorraad.

Ik werk met het Juweel-blok ter nagedachtenis aan Monica en Josien. Zij waren mijn juwelen in vriendschap

 

 

Ik loop iets voor op Astrid. Mijn ontwerp is af. Het hangt aan de deur van mijn atelier. Ik heb gepuzzeld en geschoven, gewerkt met een papieren proefstukje en een spiegel.

Iedere keer als ik het zie voelt het goed en het laat  ook zien hoe ik mij op dit moment voel. Voorlopig blijft het nog even  hangen en ben ik al aan het denken over de achterkant en de bewerking van de voorkant. Het wordt geen grote quilt, maar ik heb al een plekje waar hij straks mooi past.

 

 

Tot slot

Erg leuk dat voor jullie de samenwerking zo goed uitpakt en jullie er een toegevoegde waarde in vinden. We hopen dat iedereen deze blog met plezier leest en zien uit naar jullie quilts.

Regiodagen Flevoland op 1 en 2 November 2024

Door: Anneke Vogelaar

Saai….?

Vrijdag 1 november, een saaie dag, maar niet in Swifterbant.

We worden welkom geheten in het nieuwe gebouw “De Kombuis”. Yvonne van der Sluijs, de secretaresse van het bestuur, en ook de nieuwe Regiovertegenwoordiger van Friesland, Gerdien Tiesinga, zijn afgereisd naar de Flevopolder. Het nieuwe trefpunt voor onze regio is een multicultureel centrum met bibliotheek, keuken, zalen en achter appartementen.

Wel 1 minpuntje volgens Marijke en Greetje: er zijn nog geen kapstokken, maar dat deert ons niet. We zitten in een mooie warme zaal met voldoende ruimte. Al gauw is het als vanouds: Quilts worden opgehangen, er is koffie met wat lekkers en Marijke en Greetje vertellen met humor het één en ander over het landelijke gebeuren en wat er vandaag gaat gebeuren.

Aan de slag

We krijgen allemaal een pakketje met lapjes stof, en dan vooral geen quiltstof. Marijke heeft namelijk een auto vol met lapjes gekregen van een vriendin van Colette Berends. Colette was een autodidactische textielkunstenares. Ze schilderde taferelen met stof, kant en voile uit de filmwereld, theaters of over het thema van moeder en kind. Ze overleed in 2012.

We kunnen kiezen uit een afbeelding van een roos of van een vogel. Vervolgens teken je de onderdelen op Steam-a-Seam en dan plak je kleine stukjes stof op de Steam-a-seam. Alle onderdelen uitknippen en op een mooie ondergrondstof plakken. Door alle verschillende pakketjes is het verrassend hoe alle rozen en vogels anders zijn.

 


En verder

We hebben bijna geen tijd voor de lekkere soep met broodjes. Er zijn snelle en rustige werkers. Sommigen van ons werken na het eten gestaag door.

Toch hebben we allemaal tijd om langs de winkel “ Miracle Quilts” uit Utrecht te gaan. We hebben onze Show en Tell. Wat weer een variëteit aan werkstukken. Klein, groot, eenvoudig, gecompliceerd, maar wat leuk om te zien hoe een ieder geniet van deze hobby.

Tot slot

Tot slot nog bingo spelen en ook dat is weer gezellig. De winnaars krijgen een rolletje quiltstof. Tot slot, jawel, krijgen wij ook allemaal een rolletjes quiltstof mee naar huis. Oja, volgende keer op tijd aanmelden, want vol is vol.

 

 

Ditjes en datjes

Door: Marijke van Welzen

Sainte-Marie aux Mines

Het is al weer even geleden: de Carrefour European de Patchwork in Sainte-Marie aux Mines. Wij genieten er altijd weer van, dit jaar was de 4e keer dat we de tentoonstellingen bezochten. De tentoonstellingen, de ontmoetingen, de omgeving, lekker eten. Wij maken er graag een vakantie van. Met veel wandelingen door de wijngaarden. Deze keer was de druivenpluk bezig. Wat wij niet wisten: de druiven voor de Crémants d’ Alsace worden met de hand geoogst. De hele trosjes druiven worden met een speciaal schaartje geknipt en in een bak gegooid. Die bakken worden weer verzameld en per tractor naar de boerderij gebracht. Veel van die tractoren worden door vrouwen gereden! De druiven voor de andere wijnen worden machinaal geoogst. Soms met enorme machines en dat gaat dan razendsnel. Je ziet het verschil aan de druiven in de bakken.

Carrefour Européen de Patchwork, the European Patchwork Meeting

Dit jaar waren er veel Nederlandse inzendingen. De tentoonstelling “Connected in Red” van het quiltersgilde, de “ Imagine a bird “ van het EQA met heel veel Nederlandse quilts en bij de “Round Bobbin” tentoonstelling van Patchquilt/EQA. En de tentoonstelling van Helma Huisman-Hildebrand.

Image a bird

 

Imagine a bird

 

Imagine a bird

Round Bobbins

Round Bobbins


Mijn favorieten waren de tentoonstellingen van Lena Meszaros en Sarah Luise Kaminski.

 

Lena Meszaros

 

Sarah Luise Kaminski


Tentoonstellingen

Ondertussen zijn er diverse kunstwerken van mijn hand te zien in het buitenland. O.a. in Duitsland bij het Textil&Rennsportmuseum in de tentoonstelling “West-Östliche Inspirationen in Textil” mit Stickereien aus Afghanistan. (Link: https://trm-hot.de/).

Snowflakes


En eerdaags in de VS , Houston Quilt festival, in de Sacred Threads tentoonstelling. (link: https://www.quilts.com/special-exhibits/)

 

Whispers on the Wind


Wil je altijd op de hoogte blijven, volg me dan op facebook https://www.facebook.com/marijke.vanwelzen/

 

 

De woestijn zal bloeien als een roos

Door: Joke Timmer

Soms valt alles samen bij het zoeken naar een onderwerp en de verwerking daarvan.

Bij het opruimen van de schuur vonden we een zak wol, die op z’n minst 45 jaar oud was. Eerste opwelling: weg er mee, maar mijn “radertjes” gingen ook gelijk draaien. Onze kerk bestond 40 jaar en er was gevraagd iets te maken om een expositie mee samen te stellen. Het maakte niet uit welke techniek je wilde gebruiken, als het maar over een bijbels onderwerp ging. En deze wol deed me denken aan de kleur van de woestijn.

Veertig jaar – de woestijn, het was alvast een begin.

De wol werd diverse keren gewassen, het was erg vuil en zat vol met takjes en blaadjes, maar uiteindelijk kon het verwerkt worden. Een oud stuk molton deed dienst als ondergrond om de wol op te punchen (met de machine). Het eindresultaat werd ruwer gemaakt door er stukjes stof op te zetten en door te stikken. Tegelijkertijd werd de cursus van Cherilyn Martin gevolgd en gebruikt door er met diverse draden steken op te borduren, wat het geheel nog realistischer maakte.

Toen kwamen de rozen in beeld naar aanleiding van de tekst: “De woestijn zal bloeien als een roos”. Omdat ik tot nu toe aan het recyclen was, werd er een oude trui gebruikt om rozen van te maken. Gewoon een roos opgezocht op internet en op het scherm overgetrokken op resten plastic van puinzakken. De goede delen van de trui aan de achterkant volgens het patroon op het plastic genaaid (zigzag) en uitgeknipt. Daarna de rozen iets opgevuld en weer dichtgenaaid. Dit geheel op de ondergrond gezet, met groene blaadjes van katoen en (gesmolten) organza en de randen afgewerkt met stroken van de trui.

Is het quilten? Nee, niet echt. Is het art quilten? Misschien… maar het belangrijkste is dat ik veel plezier heb gehad aan het bedenken en maken er van!

 

“Connected in Red” wordt “Bauhaus 2”

Door: Eike Klous

Mij is gevraagd een stukje te schrijven over het ontstaan van mijn “Connected in Red”. Heel leuk en een eer om te doen. Ik zal aan de hand van foto’s het proces zo duidelijk mogelijk beschrijven. Mijn werknaam is “Mijn Rode Lapje”.

De basis: Het rode lapje en de maat, 80 x 100 cm in “portret”. OK dat is best een grote lap. Hoe gaan we die vullen. Ik heb echt een tijdje rondgelopen zonder ook maar één enkel idee. Maar dan toch plopt er ineens wat op.

Enkele jaren geleden heb ik een quilt gemaakt over de Bauhaus periode (een stroming in de bouwkunde begin vorige eeuw). De opdracht was: Bauhaus periode, een oranje lapje en een grijze ondergrond. Dit allemaal van Grunge stoffen. Maat 80 x 100 cm “portret. Als inspiratie had ik het werk van Johannes Itten gekozen.

 

“Quilt Bauhaus Johannes Itten”

 

Als ik nu eens een “broer” maak voor deze quilt. Zelfde maat, ander ontwerp, andere cirkels en andere kleuren. Ze horen dan bij elkaar, zijn anders maar toch familie. Het idee is er, nu nog het ontwerp. Na lang nadenken en onderzoek kwam ik uit bij Aleksander Rodchenko, een Russische kunstenaar uit diezelfde periode. Zijn schilderij heeft qua basis mooie vormen maar het moet nog wel gaan passen in het uiteindelijke ontwerp.

 

“Origineel van Aleksander Rodchenko”


Nu ben ik getrouwd met een man die daar wel wat mee kan. Hij past het ontwerp aan tot er een mooie balans is gevonden in de opgegeven maat. Dat gedeelte heb ik dus uitbesteed. Inmiddels heb ik dan het ontwerp op ware grootte op papier en plak ik dat op een tafel.

 

“Ontwerp inclusief kleurkeuze”


Nu volgt de kleurkeuze. Ik wil dat het rode lapje in iedere cirkel aanwezig is en bovendien prominent aanwezig in de grootste. Best moeilijk, want dit rood slaat een beetje dood bij andere kleuren. Ik moest dus knallen met de andere kleuren en moest er voor zorgen dat ik geen enkele kleur van zijn “quilt-broer” zou gebruiken. Het moet een zelfstandige quilt worden. Nu de andere kleuren uitgezocht. Daarbij kies ik ook vaak voor een zwarte achtergrond. Niet omdat ik een depressief mens ben, maar omdat de kleuren daar het sterkst op uitkomen. Veel wikken en wegen, maar ik ben tevreden.

 

“Definitieve kleurkeuze stoffen”


Op naar de volgende fase. Het ontwerp heb ik dus op tafel geplakt. Zo kan ik de afzonderlijke onderdelen makkelijk overnemen en behoud toch het totaaloverzicht. Ik werk namelijk in eilandjes. Van alle gekleurde delen maak ik kleine quiltjes. Tekening overnemen op een ondergrond, dan de losse onderdelen van de cirkels (en andere vormen) op Flisofix plakken en dan heel precies op maat uitknippen. Ik doe dat met 2 mm extra. Uiteindelijk moeten de onderdelen koud tegen elkaar gelegd worden voor verdere behandeling en dat past natuurlijk nooit. Dan heb je dus 2 mm speling die later weer verdwijnt onder het cordon. De stukjes stof met Flisofix plakken we op de ondergrond, stukje plakbare Hobbs er achter en een dun achterkantje. Zo, Miniquiltje klaar.

 

“Eilandje cirkel en zwarte achtergrond”


De eilandjes maak ik helemaal af. Dus inclusief quiltwerk. Ik doe dat dit keer op de naaimachine. En vind het leuk om diverse patroontjes bij de vlakken te gebruiken. Als alle onderdelen klaar zijn kunnen ze op de ondergrond. Ik had een ondergrondquilt moeten maken, 80 x 100 Gewoon weer 3 lagen voorbereiden. Dan moeten de eilandjes daarop en als je secuur hebt gewerkt, dan past dat. Spannend en leuk werk.

Maar nee hoor, ik had echt een black out en heb van alle zwarte stukken ook eilandjes gemaakt. Dat wordt lekker dik en stug allemaal. Vooral toen alles aan elkaar moest. Krijg dat maar voor elkaar. Heb je die punten gezien waar de cirkels tegen elkaar komen?

 

“Let op de puntjes”

 

Ik heb behoorlijk zitten steunen en zuchten, de boel bijna in een hoek gegooid, maar dat past dan weer niet bij mij. Ik maak alles af. Het quilten van de zwarte stukken heb ik achteraf gedaan, toen de quilt helemaal in elkaar zat. Om de vlakken wat kleiner te maken en ook om het rood wat te accentueren heb ik nog rode cordonlijnen getrokken.

 

 

“Het uitproberen van de rode lijnen”

 

“Rode lijnen als cordon en strokenpatroon in de vlakken”


Daarna de vlakken met een in kleur verlopend garen in een strokenpatroon doorgestikt. Wat was ik blij toen de quilt helemaal af was. En nog blijer dat hij onlangs in de Elzas heeft gehangen. Toch een beloning voor mijn werk (en worsteling). Ik ben gaan kijken.

 

“De uiteindelijke quilt met als naam: Bauhaus 2”

Eike Klous
www.eikeklous.exto.nl

Mijn ontwerp ontdekkingsreis voor Carrefour Europeen du Patchwork

Door: Karin Musch

De uitdaging

Het Quiltersgilde is uitgenodigd om in september 2024 tijdens de European Patchwork Meeting in de Elzas in Frankrijk een tentoonstelling in te richten. Op 1 december 2023 geef ik mij op voor deze Carrefour Européen du Patchwork. Vol goede moed schuif ik achter mijn laptop om een ontwerp te maken met mijn ontwerp software. Nu ben ik nog niet zo handig hierin, maar met een hoop geklik en opnieuw beginnen, rolt er dan toch na enkele weken een ontwerp uit. Maar ja, welke kleuren ga ik gebruiken, want we weten nog niet welke kleur de fat quarter is die je in het ontwerp moet gebruiken.

Rood…

Stilletjes hoop ik dat het geen rood is, want dat is echt niet mijn kleur! Eind december 2023 komt het verlossende mailtje met de link naar de kleur van de fat quarter, oh help het is ROOD!!! De moed zinkt me wel even in de schoenen, maar goed opgeven is geen optie. En een klaproos is ook rood en die vind ik wel mooi, dus ik zal het ermee moeten doen. Maar ja, paars vind ik een mooie kleur en die moet er toch echt in. Eigenlijk wil ik de stof die nog in mijn kast ligt, gekregen van mijn zoon en schoondochter voor de Kerst, in mijn ontwerp gebruiken. Maar ik schijn altijd net iets tekort te komen en de quiltwinkel waar ze de stof gekocht hebben, is helaas permanent gesloten. Op de stof staat natuurlijk net niet welk merk, etc., het is. Nu kan ik blijven klikken en schuiven met de kleuren in het ontwerp, dus ga ik maar gewoon beginnen en zie wel waar het schip strandt. Dus, alle sjablonen uitprinten, insealen, uitknippen.

 

 

De 4 blokken van het midden patroon van de quilt op Vlieseline L11 tekenen. Stof uitknippen en op de hand aan elkaar naaien.

 

 

Nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen maar….., het rood komt wel mooi naar voren en de sashing erom heen kan mooi in het rood gemaakt worden. Zoals ik al eerder zei, kom ik altijd net iets te kort, dus is het geen verrassing dat de borders ook passen en meten worden. Het oorspronkelijke patroon is al tig keer gewijzigd, maar het patchwork vordert gestaag.

Het quilten

En ja, daar is dan de dag dat de top klaar is. Nu moet ik echt naar mijn favoriete quiltwinkel in Eemnes. Gelukkig is dat bij mij vandaan maar een kort ritje. Gauw naar huis met een mooie, jawel, paarse, achterkant stof en een mooie stof voor de bies en garen. En natuurlijk nog enkele andere benodigdheden, want ik was nu toch in de quiltwinkel! Gauw de lunch nuttigen en dan het patchwork/tussenvulling/achterkant sandwichen. Dit doe ik het liefst met een rijgdraad, even gedachten op nul en gaan.

De quilt is nu klaar om op de hand door te quilten en, ja, daar loop ik tegen het volgende probleem aan. Wat ga ik nu gebruiken om het patroon op de top te tekenen? De stof is te donker om een frixionpen te gebruiken, want dan blijven er witte strepen bij het wegstrijken over. De witte variant is ook geen optie na het testen op een proefstukje. Als ik de quilt zou wassen, zou ik wash away gebruiken en daar het patroon op tekenen. Maar voor een quilt voor een tentoonstelling is dit niet handig. Uiteindelijk het patroon en de borders met wit krijt op de quilt getekend en hierover heen gequilt. Na het doorquilten de bies eraan gemaakt, een tunnel bovenaan de quilt en een mooi label (op het ontwerp programma) gemaakt voor de quilt en hoes volgens de richtlijnen op de site van het quiltersgilde.  De quilt, bies voor het latje, label en hoes zijn ruim op tijd klaar!

 

Tot slot

Is de quilt perfect? Nee. Heb ik veel geleerd? Ja Was het leuk om te doen? Ja Doe ik een volgende keer weer mee? Ja  Maar, nu ga ik eerst weer eens een quilt maken die binnen mijn comfort zone ligt, alhoewel, deze comfort zone is weer ruimer geworden en een uitdaging ga ik niet uit de weg! Veel quilt groetjes en als jij meedoet met deze of een andere uitdaging veel quilt plezier!

 

Birmingham, Kunstroute Grave en Textiel exposities

Birmingham

Lopend over het Festival of Quilts in Birmingham valt me op wat voor gemêleerd internationaal gezelschap hier aanwezig is. De bindende factor is de liefde voor textiel en met name dan natuurlijk voor de quilts.

Van beginners tot ware kunstenaars, van jong tot oud. Voor iedereen was er een plek. en dankzij mijn, in quiltersland inmiddels wereldberoemde, reisgenote Hilde Hoogwaerts , was ik zelf ook in de gelegenheid om kennis te maken met andere bekende quilters zoals met de Canadese Best-in-Show winnares Sue Sherman , de Britse Sarah Hibbert, de Afro-Amerikaanse quiltster Renee Fleuranges-Valdes of de wereldreizigster Gillian Travis. Mooie gesprekken!

Er was zoveel te zien dat ik me er niet aan waag om dit allemaal hier op te noemen en via de links kun je heel veel info terug vinden. Wel wat foto’s om een indruk te geven……

 

Entourage

Beetje jaloers ben ik toch wel op de hele entourage van dit festival. Net als tijdens The Knitting and Stiching beurs in Londen of the Quiltfestival in Houston denk ik stiekem wel eens hoe leuk het zou zijn om een dergelijke gemengd gezelschap  in ons eigen landje te zien tijdens een quiltfestival. Alhoewel we met Carolina Oneta in Rijswijk natuurlijk wel al een kanjer binnen hadden samen met al diegene, die ik nu wellicht te kort doe door ze niet te benoemen.

 

Op de terugreis van Schiphol naar huis heb ik een paar keer aan mensen moeten uitleggen wat dat is, een quilt….en dat daar zeker ook echte kunstwerken tussen zitten (het zijn allemaal kunstwerken, maar u begrijpt wel wat ik bedoel).

Goed nieuws is wel dat de waardering voor textiele kunstvormen blijft groeien. Onderstaand een aantal exposities in verschillende musea, die de serieus verdiende aandacht voor het werken met textiel waarmaken.

Kunstfietsroute in Grave: Over de drempel

Meer dan 20 kunstenaars exposeren hun werk in eigen atelier dan wel als gast bij een collega. De route bedraagt ongeveer 20 km en is het mooist om te doen op de fiets. Deelnemers zijn o.a. Carola Mokveld, met haar expositie in het kerkje van Velp, Andrina Seroo, Ilse Tielen en ondergetekende.

Bron: website Kunstroute Grave, 24 en 25 augustus 2024.

 

Museum van de Vrouw in Echt: Mola

Een kleurrijke wereld van de Guna-textielkunst in de tentoonstelling “Mola” in het Museum van de Vrouw te Echt. De unieke collectie van blouses en doeken uit Panama toont traditionele mola’s, rechthoekige panelen van stof die op zowel de voor- als achterkant van een blouse worden aangebracht.

Deze tentoonstelling kon worden gerealiseerd dankzij de unieke collectie van Els Mommers. Zij woont en werkt op het prachtige eiland Saba en heeft vele malen de eilanden van de San Blas-archipel bezocht.

Bron: website Museum van de Vrouw, t/m 20.12.2024.

mola

 

Bonnefanten in Maastricht: Masgorzata Mirga-Tas: This is not the end of the road

Malgorzata Mirga-Tas grijpt terug op oude iconografie die ze in een nieuw jasje steekt om moderne verhalen te vertellen. Met haar wandtapijten wil zij het dominante negatieve  en stereotiepe beeld van haar Roma-volk, dat eeuwenlang bijna uitsluitend door niet-Roma is gecreëerd.

Bron: website Bonnefantenmuseum, t/m 16.02.2025.

 

Drents museum in Assen: Christine en Janus van Zeegen

De eerste overzichtstentoonstelling over het wonderlijke kunstenaarspaar Christine en Janus van Zeegen. Textielkunstenaar Christine van Zeegen (1890-1973) en haar broer Janus (1881-1961), kunstschilder, werken begin 1900 op een bijzondere manier samen. Janus maakt lijntekeningen van motieven uit de planten- en dierenwereld en Christine vertaalt deze naar eigen inzicht in kleurrijke borduursels.

Bron: website Drents museum, t/m 15.09.2024.

 

Museum De Wieger in Deurne:  Draadkachtig. Weef- en borduurkunst 1920 – 1970

Museum De Wieger staat tot en met 1 december 2024 in het teken van weef- en borduurkunst. Uitgangspunt voor de tentoonstelling is Dieu Avertit, een wandkleed van Adya van Rees dat vroeger in de eetkamer van De Wieger hing. Het kleed zit nu in de collectie van het TextielMuseum, maar komt voor de duur van de tentoonstelling ‘thuis’! Verder zijn tapijten, kleden en ontwerpen te zien die een beeld geven van een halve eeuw weef- en borduurkunst. Bij de tentoonstelling wordt een activiteitenprogramma samengesteld met lezingen en workshops.

Bron: website Museum De Wieger, t/m 01.12.2024.

 

Stedelijk Museum in Amsterdam: UNRAVEL, the power and politics of textiles in art

Textiel is de nieuwe verhalenverteller in de kunst. Kunstenaars uit heel de wereld tonen in Unravel grootste, kleurrijke en expressieve installaties maar ook fijnzinnige en intieme kunstwerken over liefde, veerkracht, macht en verzet. Deze groepstentoonstelling met 45 kunstenaars en meer dan honderd kleurrijke werken bevat zowel bekende namen als Louise Bourgeois, Sheila Hicks en Tracey Emin, als minder bekende kunstenaars.

Bron: website Stedelijk Museum, van 14.09.2024 t/m 05.01.2025.

  

Ik wens jullie een mooie nazomer.

Monica van Leent-Bergkamp

 

Ambulance

Quilt voor Ivan

Als mijn kleinkinderen 4 jaar worden krijgen ze een dekenquilt van me. Ik zoek iets wat bij dit kind past. Ook is er altijd op quiltgebied een nieuw aspect voor me. De grootste uitdaging tot nu toe wordt de vervoersquilt voor Ivan. Hij vindt auto’s (met zwaailichten) geweldig en houdt van de kleur groen. Ik wilde nu voertuigen met ronde wielen én duidelijk herkenbare Nederlandse hulpverleningsvoertuigen.

 

 

Dat zou ik toch moeten kunnen tekenen met EQ8? Hiervoor kon ik foto’s gebruiken die ik ‘onder’ het tekenblok kon zetten.
Ik had op verschillende manieren informatie verzameld en deed de ‘at home class Master skills’ voor EQ8. Heel leerzaam. De basisvaardigheden werden uitgebreid, toch onvoldoende voor mijn project.
Heel handig je kunt chatten met Electric Quilt Company en hulp krijgen. Via google translate gaat dit meestal prima. Het lukte. Eerste ontwerp was klaar.

Definitief ontwerp

Met het verder tekenen van andere voertuigen merkte ik dat grote auto’s in de ring kleiner werden en kleinere auto’s juist groter. Ook zag ik in Steenwijk een ambulance met veel minder strepen. Ik ging googlen en ontdekte dat er veel variaties zijn in ambulances. Kenmerkend zijn wel de rood/blauwe strepen. Positie van de strepen kan ook wisselen. Met deze informatie kon ik mijn ambulance bijwerken en beter uitvoerbaar maken. Ook besloot ik om de voertuigen uit de ring te halen. Het definitieve ontwerp van de ambulance was klaar.

Maken van de ambulance

1. Ik printte de ambulance in spiegel uit. Om inkt te sparen kleurde ik het patroon handmatig in.
2. Ik nam het patroon over op theezakjes papier

3. Maakte met de hand stroken met de geel/blauwe en geel/rode stukjes. Wel opletten dat je in spiegel werkt.
4. Nu kon ik dit onderdeel met de Foundation Paper Piecing methode (machinaal)aan elkaar naaien. Wel goed opletten dat de naden van de stroken op de juiste plek komen

5. De wielen maak ik door middel van losse applicaties. Heel handig hierbij zijn de ‘perfect cirkels’ van Karen Kay.
6. De ambulance is klaar!!!

 

 

Aandachtspunten

Met EQ8 kun je echt heel fijne details toevoegen. Toch is het raadzaam om in de gaten te houden dat dit niet te klein wordt. Ik vind het persoonlijk niet prettig als stroken smaller dan 1 cm worden of een hoekje ongeveer 1x1cm (drie) hoek wordt. Ik moet daarom de politieauto nog aanpassen in EQ8.
De vervoersquilt voor Ivan blijft een flinke uitdaging. 24 juni moet hij klaar zijn. Pas daarna zal ik het hele resultaat tonen.

Meer over mij kun je vinden bij fb Quiltvreugde.

Gré van Schuylenburg