Wat onderhoud kan geen kwaad

De aanleiding weet ik niet meer. Misschien zat ik in een efficiënte flow van lijstjes afwerken en ‘goed bezig zijn’. Maar ik realiseerde mij ergens vorige maand dat het al heel lang geleden was dat ik mijn naaimachine had weggebracht voor een onderhoudsbeurtje. Geen klachten hoor, hij loopt soepel zonder onverwachte draadnesten enzo. Ik olie hem regelmatig, daar wordt ‘ie helemaal stil van. En na ieder leeg spoeltje of bij het wisselen van kleur haal ik altijd even het losse pluis weg. Maar dat gepruts van mij weegt natuurlijk niet op tegen onderhoud door een officiële naaimachine monteur.

Uit logeren

Ik vind het altijd een heel gedoe: machine inpakken in z’n rolkoffer en bij mijn voordeur de trap af. Maar ik heb braaf alles losgekoppeld. Extra lampje eraf, extra klossenhouder eraf, standaard voetje met brede steekplaat erop. Voor de vorm nog even extra afgestoft en dan hup de koffer in. Klaar om op reis te gaan. Zaterdagochtend moed verzameld, de 14 kilo zware machine de trap af gesjouwd en weggebracht.

Leegte opvullen

En dan kom je dus thuis in een rare leegte – alles leek uit balans op tafel. De spulletjes die normaal heel logisch rondom de naaimachine een plekje hebben leken nu ineens op rommel en lagen in de weg. Mooi moment om mijn gepatchte naaimachinemat lekker te wassen. Dat had aan het water te zien ook wel wat eerder gemogen. Alle losse bakken met reststofjes uitgezocht en rigoureus opgeruimd. Restjes van eerdere quiltprojecten nu helemaal gesorteerd en opgeborgen. Tot ik eindigde met een compleet lege tafel.

Met de hand verder

Nadat ik de te verwachten hobbel over was (alles waar ik nu ineens zin in had kon alleen maar met een naaimachine), pakte ik mijn projecten erbij voor met de hand. Laatste stukje binding van de Twisted Logcabin quilt vastgezet. Ik had er vorig jaar een witte binding aangezet, en terwijl ik daar mee bezig was kreeg ik al direct spijt van die kleurkeuze. Ik had eerder de witte binding al helemaal losgepeuterd (muziekje erbij…). Met deze gekleurde versie bevalt hij mij veel beter. Alleen nog een ophangtunnel en een label, maar – daar heb ik de naaimachine bij nodig.

Twisted Logcabin – AFFO

Herfstlopertje

Met de herfst overduidelijk in de lucht heb ik ook het lopertje afgemaakt van Jerome Thomas, genaamd Autumn Opulence. In november 2023 mee gestart en dus eigenlijk al 3 herfstseizoenen lol van. Nu mag hij als AFFO op tafel. Het patroon adviseert nog een flanelletje aan de onderzijde toe te voegen, maar ik vind dat zonde van de wollen ruit die nu onderop zit. Ik hou ‘m zoals hij nu is. Misschien nog een keer een festoneerrandje om de buitenste rand.

Autumn Opulence lopertje – AFFO

En dan… inspiratie

En verder geniet ik eigenlijk van de andere ruimte die met een leeg oppervlak meekomt: inspiratie. Van al die mooie uitgezochte restanten komen weer andere ideeën op om iets mee te maken. Wat onderzetters misschien, of een paar kaarten. Een kleine onderlegger voor in een dienblad? Ook leuk. Ik laat die gedachten lekker vrij rondzwerven terwijl ik een nieuw project start voor een Halloween sfeermaker uit het tijdschrift Quilt Country.

uit Quilt Country, winter 2025

Jawel, lekker met de hand. Eigenlijk best een goed plan, zo’n rondje onderhoud. Niet alleen voor de naaimachine goed.

Lieve quiltgroeten,
Marjolein den Boer