stof tot stof

Van stof tot stof…

Ja, stof tot stof, inderdaad, een uitspraak die je hoort bij begrafenissen…

Twee mensen die ik goed kende zijn overleden de afgelopen maand. De ene was jarenlang de lieve carpoolcollega van mijn man. Ik zwaaide ze elke morgen uit. Na een lang ziekbed stierf ze. De ander, een hele fijne, stoere sterke vrouw die ik ken van de Soroptimisten, stierf onverwacht.

Een paar weken geleden mochten we met de carpoolcollega, haar twee kinderen, wat vrienden en veel ex-collega’s een dag mee met Stichting Ambulance Wens Nederland. We gingen naar het strand: dat wilde ze zo graag nog een keer. Wat een indrukwekkende dag.

ambulance op het strand… ze reed zo de eeuwigheid in

Herdenken

Je realiseert je op zo’n dag dat het gauw voorbij is… ze heeft nog een paar weken geleefd. Vorige week hebben we haar begraven. Het beertje van  Stichting Ambulance Wens   dat ze kreeg lag op de kist, samen met een onafgemaakt haakwerk, en bloemen uit haar tuin. Mijn man mocht nog één keer met haar carpoolen: hij reed in de rouwauto mee. Toevallig was het een Mercedes: hij schreef er zelf een column over voor ons Mercedesforum waarbij hij beschreef hoe bijzonder het voor hem was: met voor zich de machtige ster, geflankeerd door de twee stoffen rouwvlaggen, en achter hem zijn geliefde collega.

De andere dame herdachten we bij de voorzitter van onze Soroptimistengroep thuis. We namen allemaal onze eigen kaars mee voor haar: een veelkleurigheid die deze prachtige vrouw mooi symboliseerde.

In beide situaties werd duidelijk hoe groot het belang is van zelfgekozen familie wanneer ‘het bloed’ zodanig verdund is dat biologische familie er niet of bijna niet is…

herdenken in veelkleurigheid: iedereen nam een kaars mee voor die sterke Sorrenzus

Deze dagen werk ik aan een memoryquilt in opdracht, waarbij ik de kleren van een zeer geliefde echtgenote verknip tot blokken. Wat vind ik het een moeilijk proces: letterlijk van stof tot stof, waarbij je wel weer een mooie blijvende herinnering kan maken…

Zintuigen en de ziel

En natuurlijk speel ik daarnaast.

Als ik dat niet zou doen zou ik mijzelf geen recht doen: mijn zintuigen en mijn ziel moeten samenwerken. Waar de zintuigen overprikkeld raken voed ik mijn ziel. Dat doe ik met de inzet van de zintuigen: geur, kleur, en vooral niet nadenken. O wat geniet ik hiervan.

Ik had op Facebook gezien dat iemand wol had geverfd met vlierbessensap. Och, wat mooi. En stof zat he… Dus daar ging ik… heerlijk buiten in de vroege morgen bessen plukken, stofjes koken met zout, besjes koken, stofjes in het sap koken, afkoelen en hmmm…. dat viel eigenlijk een beetje tegen. Ik had een tuniek meegekookt, die was saai taupe. Nou, die werd dus saai heidepaars: een kleur die mij eruit laat zien of ik ziek ben… en willen we dat? Die is dus ondertussen, met stevige chemische stof in de wasmachine zwart geverfd… beter!

vlierbessen aan de kook: mooi sapje, mooie kleur!

Daar zat ik met mijn vlierbessensap. Ik dacht, waarom probeer ik het niet op papier? Ik heb prachtig koudgeperst aquarelpapier; dat is ervoor gemaakt om kleur op te zuigen… DAT ging mooi…

vieze tafel, vieze lapjes, vies rek…. maar WAT een mooie kaarten!

natuurlijk mooie blaadjes uit de tuin erop

Tussendoor ook nog wat andere verfdingetjes gedaan: wel met stof, en textielverf. Flink in elkaar draaien zoals beschreven in een eerdere blog, en de zon doet verder het werk…

zon en bijzon: bijzonder

Kunst (af)kijken

Met mijn fijne ‘tafeldames’; een groep vriendinnen waar ik filosofische gesprekken mee voer, gingen we op een hele mooie middag naar het Natuurpark Lelystad waar een hele mooie kunstroute is… dit is toch een schitterend beeld? Het is gemaakt door Ninette Koning Bij elk beeld is een gedicht gemaakt. Ben je in de buurt? Ga kijken…

Een prachtige vorm van wilgentenen van onderaf gezien

We gingen een weekeinde naar Rotterdam: ik wilde heel graag naar de Kunsthal in Rotterdam waar een schitterende tentoonstelling is: Extra Large , wandkleden die bijvoorbeeld gemaakt zijn naar aanleiding van collages en schilderijen, zoals deze: “Women and their toilette” van Picasso.

Collage van Picasso als wandkleed

Maar ook buitengewoon moderne wandkleden waarbij experimentele technieken vanuit foto- en filmwereld zijn gebruikt. Deze Tryptique van Alicia Panalba trof mij. 3D gemaakt, doet de foto geen recht aan het werk. Maar weet je wat? Ga kijken!!!

Tryptique van Alicia Panalba

De laatste blog

Kijken naar kunst.

Het voedt de ziel.

Ik ga het de komende jaren HEEL veel doen. Dat doe ik vanwege een nieuwe opleiding.

Daarom stop ik met het schrijven van blogs voor het Quiltersgilde. Dit blog is mijn laatste op deze plek.

Jullie zullen me op een andere plek weer terugvinden.

Ik wil jullie allemaal heel, heel hartelijke dank brengen.

Dank aan het bestuur van het Quiltersgilde: jullie boden mij een prachtige kans om mij te ontwikkelen!

Aan jullie als lezers: jullie prachtige reacties maakten me echt blij.

Dank, dus.

Ik heb het bloggen hier HEERLIJK gevonden!

Lieve groet, Hilda Wessels.