Door Clasien Selman

Op reis met het busje

Op 1 juli 2024 gingen mijn man en ik op reis. We hadden ons huis verkocht, en oplevering van ons volgende huis werd niet eerder dan februari ´25 verwacht. Dus we zouden voor een periode van minstens acht maanden huis-loos zijn. Om dat te overbruggen hadden we kunnen zoeken naar onderhuur, of een vakantiepark om tijdelijk te wonen. Maar daar hadden we geen zin in. Ons oude buscampertje, waarmee we al ruim tien jaar onze vakantie vierden, deed ’t nog prima. En er waren geen kinderen of bazen waarvoor we in de buurt moesten blijven. Daarom grepen we de situatie aan voor een avontuur; we gingen met ons busje rondreizen in Europa.
Net als op vakantie, maar dan wat langer. Inboedel in de opslag, wij in de bus.

Voorbereidingen

En daarmee kwam ook mijn quilters dilemma in beeld: wat kan ik aan quiltspullen en -voorraad meenemen om onderweg mee bezig te zijn? De camper is geen 5 meter lang, en daarin nemen de cabine, de bedbank en het keukentje de meeste ruimte in. Daarnaast is bijna elk plekje gevuld met dingen die een mens onderweg zo nodig heeft: beddengoed, kleding, schoenen, warme jassen, toiletartikelen, laptop en e-reader, cameratas, gereedschap, tuinstoelen en windscherm, om maar een paar dingen te noemen. Alles afgepast in kratten die passen in hun vakje.

Het spreekt voor zich dat mijn naaimachine niet mee kon, dus ik moest op zoek naar een project voor op de hand. Misschien dat Baltimore-project waar ik in het begin van mijn quiltloopbaan aan was begonnen? De eerste vier klassieke blokken waren ooit al aangevuld met acht kleinere, en in mijn hoofd ging ik dat project echt nog een keer afmaken. Maar dan zou het een Baltimodern worden. Met de klassieke blokken als uitgangspunt, daar omheen nieuwe blokken en een achtergrond met een modernere look maken.

Baltimodern

Klinkt interessant toch? Maar ik was nooit verder gekomen dan het voornemen, en ik had in de verhuisperiode geen tijd meer om het idee verder uit te werken. Dus “Baltimodern” verhuisde mee naar de opslag, en in plaats daarvan greep ik een oude Quiltmania uit de verzameling ‘wil ik ooit maken’. Daarin stond een applicatiepatroon dat me altijd had aangesproken. Uit de periode 1930, maar met stoffen van nu. Ik hoefde maar de lijst met benodigdheden bij elkaar te zoeken, en dan kon ik aan de slag.

Zo vulde ik mijn handwerktasje en een voorraaddoos met lapje en naai-benodigdheden. En tijdens het inpakken besloot ik om ook de voorraad vierkantjes en driehoekjes mee te nemen, die ik een tijdlang sneed uit de snijresten van andere projecten. Misschien dat ik daar eindelijk eens iets mee zou gaan doen. Nog een paar grotere lappen erbij die als achtergrond zouden kunnen dienen….

En zo vertrokken we op reis met aan mijn voeten in de cabine een opbergdoos met stofjes, en daar bovenop een propvolle handwerktas. (Met als gevolg dat ik tijdens de reis vaak een beetje scheef op mijn stoel heb gezeten, maar dat had ik er voor over.)

De reis

We hadden geen concreet reisplan, alleen een richting en de tijd. We startten onze reis in de zomermaanden richting Scandinavië. Met het naderen van de herfst zouden we omkeren, om in oktober ´24 weer in Nederland te zijn voor familie en zakelijke aangelegenheden. En als we dan nog zin hadden, zouden we doorrijden richting Zuid-Europa.

Je zou denken dat er in zo’n reisritme ongelooflijk veel tijd overblijft om met een handwerkje aan de slag te gaan. En ben er ook wel mee bezig geweest. Maar niet zoveel als ik vooraf had gedacht. Eerlijk gezegd miste ik mijn vaste werkplek met naaimachine en voorraad lapjes en andere materialen. Ik heb ervaren dat ik het meeste plezier haal uit het bedenken wat ik met allerlei stofje en materialen zou kunnen doen.

Posey-quilt

Na enkele blokjes voor de Posey-quilt werd mijn belangstelling voor het werkje minder, want elk blokjes was méér van hetzelfde. En het was ook niet zo handig dat het werk voor een groot deel bestond uit priegelig kleine zwarte applicatiedeeltjes. Bij de flauwe verlichting in de camper kon ik ś avonds nauwelijks zien wat ik aan het doen was. Na acht maanden kwam ik thuis met negen blokjes (17×17 incl. naadtoeslag) afgemaakt, en drie gedeeltelijk, plus wat blokjes voor de rand. Nog niet de helft van het complete patroon. Ik ga er heus een quiltje van maken, want het eindresultaat vind ik nog steeds mooi om naar te kijken. Maar ik denk niet dat ik ooit nog begin aan een kant-en-klaar patroon met allemaal dezelfde blokjes.

En hoe het verder gaat leest u in het blogbericht op vrijdag 24 oktober 2025.