De afgelopen weken heb ik aardig wat weg zitten naaien in gestolen uurtjes in de avonden en gebruik makend van de extra rust in de social distancing weekenden. Ik had het mij niet echt gerealiseerd, tot ik door mijn quilt foto’s bladerde in voorbereiding op het schrijven van dit blogje en de foto’s van oa de Down the Rabbit Hole quilt weer zag.

Crumb piecing

Al een tijd geleden had ik Victoria Findlay Wolfe op internet zien en horen vertellen over crumb piecing. Een hele makkelijke manier om allerlei kleine restjes stof bijna gedachteloos aan elkaar te naaien om zo weer tot de stof voor een blok te komen voor een quilt. Kijk maar eens hier. Victoria noemt het ‘made fabric’ – stof gemaakt van je restjes. Ik weet het, zo komen we nooit door die stash heen. Maar het is ook een heerlijke bestemming voor al die kleine stukjes die je eigenlijk zonde vond om weg te gooien maar ook niet echt goed kan bewaren voor een volgend project.

Textielgroeten

Mijn eerste experimenten met crumbing waren veelbelovend. Vond het erg moeilijk om te stoppen. Ik had bedacht om zo de achtergrondjes te maken voor een paar textielgroeten. Tot ik opkeek en merkte dat ik meer dan genoeg had en al lang had kunnen beginnen aan de applicaties voor op de kaarten. Nog even op zoek naar een envelop en dan kunnen ze verstuurd (klik op een foto voor een grotere weergave).

AFFO en weer een top (bijna) klaar

De Bonte Bloemen quilt van Bobbin waar ik vorige keer over schreef (hier) is bijna een affo. Alleen nog knoopjes en linten om de letters aan op te hangen en een labeltje. Erg leuk om te doen en mooi op tijd voor de zomer.

Down the Rabbit Hole Quilt

Dus nog een UFO uit de stapel gepakt: de BOM quilt van 2017 van Sarah Fielke: Down the Rabbit Hole. Daar lagen de op één na buitenste randen geappliqueerd van klaar. Moesten nog opengeknipt aan de achterkant, op lengte gesneden en vastgezet. En de laatste border nog stofjes uitzoeken uit mijn stash en naaien. Het is mijn grootste top tot nu toe: 2,45×2,45m.

Al zoekende naar een mooi stofje voor de achterkant vond ik allerlei konijnenstofjes. Ik ga daar verschillende stroken van piecen. Er zit ook een mooi zachtgroen konijntje tussen. Daar kan ook een mooi rondje uit voor op de middenstip aan de voorkant.

Uiteraard weer een nieuw quilt projectje

Met al die voortgang voelde het goed om weer iets nieuws te starten. Dit keer een klein quiltje uit het Simple Whatnots boek (2018) van Kim Diehl. Het patroon heet Bountiful en hij wordt ca. 50x50cm groot. Klein en makkelijk te gebruiken voor een gezellig hoekje. Ik heb lekker zitten genieten bij het uitzoeken van de verschillende lapjes uit m’n stash en alles op maat snijden. Word helemaal opnieuw blij van de foto met de mise en place.

Bountiful

Inmiddels zijn er 4 mandjes klaar en is er nog 1,5 rand te gaan. Ik was zo lekker bezig met chainpiecen tot ik ineens – pats boem – een speld zag verdwijnen in het open schroefgaatje in de naaiarm van mijn Bernina 770. Zo, floep, er in en verdwenen. Klepje nog open gedaan, spoelhuis eruit, maar nergens een speld te vinden. Machine beetje op z’n kant en schudden (geen sinecure met een machine van 14 kilo). Maar niks.

Voorzichtig met de hand op het draaiwiel de naald bewegen en dat gaat prima. Hoor niets aanlopen, steken zien er goed uit. Zachtjes verder naaien dan maar? Vooruit, steady as she goes. Ondertussen razen de gedachten door m’n hoofd dat ik de machine deze week 13 maanden in huis heb en het dus eigenlijk wel tijd is voor de jaarlijkse onderhoudsbeurt. Maar ik wil zo graag door, dus zachtjes verder.

En weer door

Weer een blokje en nog een blokje. En dan ineens, binnen 5 minuten na de eerste, vliegt er bij het verwijderen van de spelden uit de lapjes bij het voetje – pats boem – een tweede speld in het schroefgaatje naast die andere. Ook, floep, verdwenen. Wat?! Ruim 40 jaar naaien zonder hier ooit last van te hebben en nu binnen 5 minuten twee spelden achter elkaar die gaatjes in?

Ik probeer weer of ik de speld via het spoelhuis kan zien, pakken of verwijderen. Maar nee, niets van dat alles. Ik draai weer aan het draaiwiel om met de hand de naald te bewegen en dit keer lijkt het alsof er iets meer geluid is. Heel zachtjes het pedaal intrappen bevestigt dat er iets aan lijkt te lopen nu. Steken zien er nog prima uit. Maar toch. Het is mooi geweest. Ik heb de Bernina ingepakt in z’n koffertje en weggebracht voor z’n jaarlijkse spa-behandeling. Met wat extra epileren dit keer. M’n naaimachine dus ook even ‘down the rabbit hole’.

Gelukkig heb ik nog een tweede trouwe machine beschikbaar.

M’n 440 staat nu dus op tafel. Daar zitten ook van die schroefgaatjes in… Voorlopig erop letten dat ik alleen van die bloemenspelden gebruik. Ik neem even geen risico. Mini-katertje Tommy vindt het ook even genoeg. Tijd om te stoppen.

Zodra de grote Bernina weer terug is ga ik plannen maken om de Down the Rabbit Hole door te quilten. Het gaat een hoop gesleep worden met zo’n grote sandwich, dus nu nog maar even lekker aan de slag met de kleine stukjes van de Bountiful quilt.

 

Tot volgende keer!

Lieve quiltgroeten,
Marjolein den Boer