Tag Archief van: expositie

Van Tekst naar Textiel

In gesprek met Lies van der Velde

In dit tweede blog uit de reeks van vier verhalen vertelt Lies van der Velde als traditioneel quiltster over haar ervaringen met het project ‘van Tekst naar Textiel’. Door het werken met een tekst, de koppeling met een voor haar onbekende art-quilter, de brainstormsessies maakte zij haar eerste art-quilt.

Het traditionele werk van Lies

Lies maakte haar eerste quilt een jaar of drie geleden van allerlei restjes stof. Een echte lappendeken. Dat pakte zo goed uit, dat er al gauw allerlei soorten en maten dekens volgden. In haar quilts maakt ze voornamelijk gebruik van oude overhemden van de kringloop en andere gekregen stoffen. Na een aantal jaren beddenspreien gequilt te hebben was Lies toe aan een volgende stap. Ze volgde al enige tijd wat quilters op Instagram die artquilts maakten.

 

 

De stap gezet

Het project van het Quiltersgilde was het zetje om iets nieuws te proberen. De opdracht gaf richting aan iets te maken vanuit een tekst of gedicht. Het gekoppeld worden aan een onbekend maatje was leuk. Het bleek een ervaren art-quilter die allerlei technieken kende waar zij zelf nog geen kennis van had, zoals het zelf verven van stoffen, materialen en het gebruiken van foto’s op stof. Ze kreeg veel informatie waar ze in de toekomst zeker iets mee gaat doen: dat wordt een nieuwe ontdekkingstocht.

 

 

De tekst

Door de opdracht in het project om een quilt te maken vanuit een tekst of gedicht ging zij op zoek naar teksten die haar raakten. Ze heeft drie schrijvers aangeschreven met de vraag of zij hun gedicht mocht gebruiken. Een schrijver gaf haar snel en enthousiast toestemming. Niet ongevoelig voor dit enthousiasme koos zij dat gedicht. Het ontwerp maken, eerst vanuit papier verliep vlot. Aan de niet geringe stoffenvoorraad werden organza en tule toegevoegd.

 


Aan het werk en keuzes maken

De eerste paar weken werkte zij in een flow, het ging perfect. Maar toen kwam de tekst op de rand en sloeg de twijfel toe. Het was niet goed leesbaar en een beetje druk. Een periode van heel veel dubben, steeds weer kijken en collega’s vragen, begon. Haar quiltmaatje dacht goed mee. Ze nam een foto mee naar haar quiltgroep. Er kwam advies; de letters eraf, de randen te druk, maak het in een kleur. De quilt lag een maand stil. Op 2 januari heeft zij besloten dat de letters blijven. Al dat zoeken en het maken van keuzes is namelijk precies waar de quilt over gaat. Het moet zo zijn.

 


Het project

Het project bracht haar veel. Quiltcontact met een artquilter en een andere manier van werken waarin zij nu haar eerste stappen heeft gezet. Het project kwam op het goede moment en gaf haar echt hét zetje om iets nieuws proberen.

 



Lies van der Velde

Tijdens de expositie van het project ’van Tekst naar Textiel’ op de Patchwork & Quiltdagen van 11 tot en met 13 april 2024 in de Broodfabriek in Rijswijk, zal naast de quilt de gebruikte tekst en het persoonlijk verhaal voor iedere bezoeker te lezen zijn. Ook kunnen bezoekers in gesprek met deelnemers over het project. Kom je kijken?

Terugblik op de Carrefour Patchwork Meeting in de Elzas

Het is alweer een paar weken geleden dat ik samen met Rose-Anne de Haan in de Elzas was voor de Carrefour Patchwork Meeting. Dus hoog tijd voor een terugblik op een heerlijke week, dit keer met weinig woorden maar wel veel plaatjes.

Echt een aanrader!

Mocht je nog nooit deze tentoonstelling bezocht hebben, dan is het echt een aanrader! Deze keer waren er 16 locaties, verspreid over 5 dorpjes, waar quilts waren te bewonderen. Onderling verbonden met een fietspad zonder al teveel hoogteverschil, of bereikbaar met een shuttle bus. Natuurlijk kun je er ook met de auto rondrijden.

Wat ik heel bijzonder vond is dat de lokale bevolking nauw betrokken is met allerlei hand en spandiensten, zoals licht techneuten, scholieren die bij de ingang van vele tentoonstellingen de kaartjes controle doen, de carnavalsvereniging die de catering verzorgt, en ga zo maar door. Het is een goed draaiende organisatie!

Fly away with me

De kerk in Lièpvre mocht ik helemaal alleen gebruiken voor mijn eigen quilts. Dat was echt zo fijn! Daardoor kwamen mijn grote quilts heel mooi tot hun recht. Dit filmpje hieronder geeft een beeld hoe een wandeling door deze kerk eruit zag. Het laatste fragment is dat ik met alle quilts weer naar buiten kom, nou ja, bijna alle quilts. Als ik de beelden weer terug zie komt dat gevoel van blijheid weer helemaal terug! Voor meer foto’s en dergelijke kijk dan op mijn Instagram account.

 

Groetjes, Hilde Hoogwaerts

Samen quilten

Quiltgroep en quiltbee

Gisteren had ik het geluk uitgenodigd te zijn voor de opening van een tentoonstelling ter gelegenheid van 30 jaar Lingelappers. Voor wie hen niet kent, het is een groep van circa 60 vrouwen die allen in of rondom Gorinchem wonen. Zij komen maandelijks bijeen om samen te quilten, hun werk te tonen en bespreken en zich zo samen verder te ontwikkelen. Omdat we binnen het bestuur van het Quiltersgilde al eens gesproken hebben over informatie over de opzet van quiltgroepen of een quiltbee nam ik de gelegenheid te baat om aan Ingrid van Tuijl, voorzitter van de Lingelappers, te vragen naar tips voor het starten van een quiltgroep.

De opzet van een groep of bee

De belangrijkste tip die ik kreeg was ‘maak vooraf goede afspraken met elkaar’. Bespreek vooraf bijvoorbeeld de volgende zaken:

  • wanneer, waar en hoe vaak kom je bij elkaar;
  • wat is het doel / de verwachting van de bijeenkomsten;
  • welke tijden spreken we af;
  • hoe regelen we het met koffie/thee en evt. iets voor erbij;
  • gaan we met thema’s werken of is iedereen vrij om te doen wat hij/zij wil;
  • moet je verplicht aanwezig zijn;
  • hoe betalen we (indien van toepassing) een locatie;
  • betaal je alleen als je aanwezig bent of voor een bepaalde periode;
  • maken we een spaarpotje voor een gezamenlijk uitje of workshop;
  • wie beheert de financiën en wie maakt afspraken met de locatie/lesgevers e.d.;
  • komen we bij elkaar om te quilten of werken we samen naar een bepaald doel, bijvoorbeeld een tentoonstelling.

Dit zijn voorbeelden van onderwerpen waarover je met elkaar van gedachten kan wisselen als je besluit een groep of een bee te starten. Voor een kleine, informele groep zal dit anders uitwerken dan voor een professionele groep die ook tentoonstellingen wil organiseren. In dat laatste geval is het verstandig een bestuur te benoemen met een voorzitter, een secretaris en een penningmeester.

Een checklist

Bovenstaande is slechts een greep uit de onderwerpen die je als startende groep of bee kunt bespreken. Het Quiltersgilde wil graag een (uitgebreide) checklist met tips op haar website plaatsen die quilters kunnen gebruiken. Daarom vragen we onze lezers om ons te helpen door ervaringen te delen. Hoe regel jij het met je groep, heb je bijvoorbeeld tips om een locatie te vinden of deelnemers te werven? Reageer op dit bericht of stuur een e-mail aan voorzitter@quiltersgilde.nl dan maken wij er een mooi document van.

En ben je nieuwsgierig naar de tentoonstelling van 30 jaar Lingelappers? Alle informatie vind je in de agenda op de website klik

Ben je niet in de gelegenheid om naar Gorinchem te gaan dan kan je het verslag van deze tentoonstelling door Gert van Raalten vinden in Quiltnieuws december.

Inge van Koningsveld

 

 

 

 

Groot(s) en kleurrijk

Enkele weken geleden kreeg ik een tip over de tentoonstelling ”Proud To Be Soft” in museum MOYA in Oosterhout. (Home – MOYA | Museum Of Young Art)

Barbara Broekman vult daar een voormalige fabrieksruimte met monumentaal textielwerk. Haar naam was me bekend, maar ik kon me niet herinneren ooit bewust werk van haar te hebben gezien. Een goede reden om te gaan kijken.

Ik was er ’s morgens vlak na openingstijd en op dat moment de enige bezoeker. Bij binnenkomst was ik meteen onder de indruk van de hoeveelheid, de kleuren en de grootte van de werken.

 

 

Je kon erover lopen, er in- en ervoor staan en je hoofd moest soms ver achterover om ook het werk boven je te kunnen zien. Wat een afmetingen, enorm!

Dichterbij de verschillende werken kon ik, los van de tapijten, ruwweg 3 verschillende technieken ontdekken waar Barbara gebruik van maakt:

Borduurwerk

 

Bij deze panelen wordt je van een afstand op het verkeerde been gezet. Het lijkt geweven, maar als je dichterbij komt is het met de hand geborduurd.

 

 

Een aantal grote afbeeldingen (meer dan 1,5 m in het vierkant) bestonden uitsluitend uit borduurwerk in kettingsteek. Dit is daarvan een voorbeeld.

 

Op deze detailfoto kun je het borduurwerk van dichtbij zien.

Fotoprint op textiel met borduurwerk

Grote afbeeldingen, o.a. geïnspireerd op de schilderijen van Rubens, zijn geprint op textiel en daarna zijn applicaties en/of borduurwerk met de hand toegevoegd.

 

 

Weven

De weefsels zijn vaak van groot formaat en daardoor – en door de uitgebeelde onderwerpen zeer indrukwekkend.

Veel indruk maakte “Open Monden”, een muur vullend werk bestaande uit geweven afbeeldingen van vrouwen uit reclames met daaroverheen teksten bij wijze van aanklacht tegen het gebruik van dit soort bijna pornografische foto’s om je waar aan de man te brengen. Dit werk wordt nog sterker door de begeleidende korte film die is gemaakt door de dochter van Barbara waarin moeder en dochter het onderwerp samen bespreken.

 

 

 


Wat mij ook erg aansprak was een metershoge muur, aan alle zijden volgehangen met vierkante stukken handwerk uit vele culturen van over de hele wereld.

 

 

Al met al een indrukwekkende tentoonstelling waar veel te zien is.
Nog te zien tot en met 24 september.

Marjolein van der Eijk

Patroon tekenen met potlood en lineaal

Lekker ouderwets

“Hoe maak jij toch jouw patronen voor de quilts?”, dat is een vraag die ik vaak krijg. Gewoon, lekker ouderwets, met potlood en lineaal op een groot vel papier A1 formaat. De gum maakt overuren totdat ik het gewenste patroon getekend heb. Dit geeft mij de mogelijkheid op ware grootte te zien wat het uiteindelijke lijnenspel gaat worden. Voor dit patroon hoefde ik maar een-achtste van het patroon te tekenen omdat dit zich in totaal 8 keer zal herhalen tot een totale quilt van 2×2 meter. Met behulp van Freezer paper breng ik de onderdelen van het patroon over op de stof.

 

Patroon getekend op papier met Freezer paper mallen erop bevestigd

Stofjes uitzoeken

Voor deze laatste quilt was de stofkeuze best een lastige, voor de 5 hoofdkleuren wilde ik een donkere en een lichte variant met ook nog een kleurverloop. Omdat ik met nogal bonte stoffen werk, was het best zoeken naar de juiste combinatie. Terwijl ik de eerste stroken stof ging snijden was ik er nog steeds niet zeker van of dit het was waar ik naar op zoek was. Dan is het werken met een ontwerp muur (design wall) van een quilt tussenvoering tegen een hele lege muur ideaal! Eenmaal goedgekeurd zijn alle onderdelen aan elkaar genaaid. Geweldig hoe door het kleurgebruik een optisch relief effect ontstaat!

 

Can you do the Fandango?*

Deze quilt heb ik in de ditch gequilt. Ik heb heel lang getwijfeld of ik een overall quilt design zou toepassen maar volgens mij heeft dat bij gebruik van deze kleurijke stof geen meerwaarde. De bies heb ik omgeslagen naar de achterkant, zie foto. Terwijl ik met deze quilt bezig was dacht ik na over welke naam ik deze quilt zou geven, ik wilde iets met Fan doen maar er kwam niets naar boven. Toen ik deze vraag stelde op Instagram kwamen de leukste namen voorbij zoals: Summer Fire, Starlight, the Big Bang, Fireworks, Spectrum, Singing in the Sun, Caleidoflower, Magic Candy Wand, Lollipop City, Sweet Skyscrapers, Fanfold, Fantasia en….. Fandango! Dat is-em! Fandango is een variatie op de Flamengo en past helemaal bij deze quilt!

De ophang sleuf zit erop en deze quilt is net op tijd klaar voor mijn show tijdens de European Patchwork Meeting & Textile Arts in het oude kerkje van Liépvre in de Elzas volgende week!

 

Zie ik je daar?

Groetjes, Hilde Hoogwaerts

*Can you do the Fandango? komt uit de tekst van Bohemian Rhapsody van Queen

Hoogtepunten

De afgelopen periode was er één vol met hoogtepunten:

Patchwork-en Quiltdagen in Rijswijk

Een bezoek aan de Patchwork-en Quiltdagen in Rijswijk. De grote tentoonstelling van de Colorminds, een hernieuwde ontmoeting met Mr Oh. De curator van de Koreaanse tentoonstellingen die we vorig jaar hebben leren kennen in Frankrijk en de vele andere prachtige tentoonstellingen. Ook super leuk om Julliette Eckel weer te ontmoeten. Zij had mij geïnterviewd voor het tijdschrift International Textilkunst en nu een exemplaar voor mij meegebracht.

 

Artikel in Textilkunst international

 

In diverse tentoonstellingen hing ook werk van internationale vrienden, waar natuurlijk een bewijsfoto naar toe moest.



Pour l’Amour du Fil

Het quiltfestival in Nantes, Pour l’Amour du Fil, waar ik niet zelf was, maar wel mijn Jasje ‘Die mooie Molen’. Gelukkig kreeg ik van diverse kanten foto’s toegestuurd. Het jasje heeft de 6e prijs gewonnen in de quiltwedstrijd met het thema Molens.

 



Quiltfestival Noord Groningen

Het Quiltfestival Noord Groningen. We hebben het geweldig gehad daar. We hadden met ons drieën, Nienke de Lange, Anke Pradel- Schönknecht en ik de beschikking over de Johannes de meerdere kerk. De tentoonstelling werd goed bezocht, zo’n 1100 bezoekers werden er bij ‘onze’ kerk geteld. Het was leuk om oude bekenden en nieuwe belangstellenden te zien en te spreken. Door de constante drukte hadden we jammer genoeg nauwelijks mogelijkheden om zelf de andere geweldige tentoonstellingen te bezoeken.

Voor degenen die er niet bij konden zijn of voor wie nog eens wil nagenieten: op de facebookpagina Artquilten in Beeld heb ik zo veel mogelijk posts gedeeld over het Quiltfestival.

{Let op dit is een besloten Facebook groep, je kunt alleen de inhoud zien indien je er lid van bent}

 

 

 

Gallery Enseoul

De ontmoeting met Higi en Mingi Yung in Amsterdam. Jonge Koreaanse Textielkunstenaars die tot 14 juli een tentoonstelling hebben in Gallery Enseoul in Amsterdam. Mingi heb ik in 2018 in Houston (Quiltfestival) leren kennen en zijn zusje en moeder in 2019 bij de Textielbiennale in Rijswijk.

 

Enseoul

 

Black & White

De deelname aan de mooie nieuwe mixed-media tentoonstelling “Black & White” in het Flower Art Museum, Aalsmeer. De tentoonstelling is te zien tot begin september. Op 5 augustus a.s. geef ik daar een middag workshop Textiel Collage.

 

 

Tot slot

Voor degenen die naar Frankrijk gaan deze zomer: een unieke kans om de Cherrywood Diana Challenge tentoonstelling in zijn geheel te zien. Bij Bohin Manifactures in SAINT-SULPICE-SUR-RISLE, Frankrijk.

Tip: check altijd de websites voor de meest recente openingstijden.

Inmiddels verheug ik mij enorm op het grote textielfestival, Carrefour European du Patchwork, Val d’ Argent, Sainte- Marie-aux-Mines, 14-17 september waarbij ik een grote solo expositie heb. Mijn locatie is Maison des Oevres in Sainte-Croix-aux-Mines.

 

Marijke van Welzen

Masterclass ‘Van inspiratie uit vroeger naar een kunstwerk van nu’

In dit blog wil ik jullie in het kort wat vertellen over de masterclass ‘Van inspiratie uit vroeger naar een kunstwerk van nu’ die ik onlangs heb gevolgd. Plaats : Kantmuseum, docent: Erna van Sambeek.

Waarom meedoen?

Na al die jaren beheers ik inmiddels aardig wat technieken maar hoe je een verhaal omzet in een kunstwerk,  daar heb ik nog wel een weg in te gaan. Komt bij dat ik het Kantmuseum een bijzonder museum vind. Het geeft mij altijd een beetje een huiskamergevoel; de entree, de lieve vrijwilligsters, de koffie met vlaai. Tegelijkertijd zijn er altijd mooie, leuke of interessante wisselexposities te zien die met textiel, in welke vorm dan ook, te maken hebben. En dan heb ik nog niet eens de uitgebreide bibliotheek genoemd. Reden genoeg om me aan te melden.

De masterclass dus..

Samen met de 7 andere deelneemsters en de docente kregen we een rondleiding door de fabriek. Thema’s genoeg: de rol van de vrouw, de tour (hoofddeksel), het proces van ontwerp naar kant enz. enz.

Met alle opgedane indrukken gingen we vol ideeën  en o.l.v. Erna aan de slag om tot een eigen verhaal te komen. Dat ga ik verder niet beschrijven. Daarvoor kun je wellicht t.z.t. ook een masterclass bij haar gaan volgen 😉.

In een oud naslagwerk vond ik onderstaand ontwerp van een kantklospatroon dat mij gelijk aansprak. Voordat je het weet ben je zo’n patroon aan het omzetten in een quiltje. Niks mis mee natuurlijk maar dat was nu net even niet mijn bedoeling.

Verwondering over hoe je van een dergelijke tekening  naar een echt kantwerk komt, leidde tot verwondering over het proces van associëren dat in mijn hoofd plaatsvond. Van kantklospatroon naar de Yellow Brick Road, een pad van hoop en desillusies maar vooral van groei en zelfontplooiing:

 

De combinatie/ associaties resulteerde  uiteindelijk  in mijn werk ‘Find your own Yellow Brick Road:

Werk van de overige deelneemsters:

 

 

 

Uiteindelijk hebben we met elkaar  onze expositie ingericht, wat ook al een ervaring op zich was.

In de aflopen drie maanden hebben we heel veel geleerd, van Erna, van elkaar, van het museum. Het was fantastisch om met zo’n leuke en inspirerende groep te mogen werken. Dank daarvoor.

Op naar Limburg

Mocht je de resultaten van deze Masterclass willen komen bekijken, dan kan dat in het Kantmuseum, Horst a/d Maas vanaf nu tot en met 3 september. Ben benieuwd naar jullie reacties.

 

Monica van Leent-Bergkamp

Een nagenietende quilter

Lang opgewacht, op verheugd en in een razend tempo is het Quiltfestival Noord Groningen voorbij gevlogen. 

Terugblik 

In oktober 2018 word ik door de organisatie van het Quiltfestival Noord Groningen uitgenodigd om in 2020 te exposeren. Het coronavirus gooit helaas roet in het eten.  Eindelijk hebben heel veel textielliefhebbers het afgelopen weekend  kunnen genieten van quilts in de meest ruime zin van het woord.

Voorbereiding

Mijn  ‘Verhalend landschap’ wacht al heel lang op Groningen. De voorbereiding beperkt zich tot het huren van een huisje en het ontwerpen en laten drukken van nieuwe visitekaartjes. 

Om vooral niet gestrest te zijn begin ik maandag met het  verzamelen van wat ik mee wil nemen.  Dinsdag pak ik mijn autootje  vol en de rest gaat in de auto van mijn lief. 

Woensdagmiddag ga ik richting Noord Groningen.  Het huisje bij het dorpje Zeerijp vinden is even een ding. Via een heel smal weggetje kom ik op een boerenerf en daar staat ergens het huisje, maar waar?????   Na wat rondjes over het erf zie ik achter een paar enorme aardappelkisten een weggetje en Yes daar aan het eind vind ik het chaletje. Waar ik al een beetje bang voor was wordt werkelijkheid, ik heb ruzie met de code van het sleutelkastje.  Na heel vaak proberen  blijft de sleutel onbereikbaar.  Ik besluit op zoek te gaan naar de verhuurder en hoe ik ook zoek, roep en uiteindelijk in de keuken sta, er is niemand te vinden. Na een sms’je verschijnt gelukkig de boerin. Na een super leuk gesprek neem ik mijn intrek en maak ik er in mijn eentje een rustige avond van in de middle of nowhere.

It giet oan

Donderdagmorgen om 10.00 uur is de ontvangst van de exposanten in de Roakeldaishal in Warffum. Na de  kennismaking met de organisatie en de exposanten  ontvangen wij de benodigde informatie en ga ik richting het kerkje van Eppenhuizen. Ook daar word ik zeer gastvrij ontvangen en kan ik beginnen met het uitpakken van de auto. Ondertussen arriveert ook mijn lief en mijn vriendin en na een middagje doorwerken staat de expositie. 

Vrijdagmorgen zorg ik dat ik ruim op tijd in het kerkje ben. Dat is maar goed ook, want klokslag tien uur melden de eerste bezoekers zich. 

De hele dag is het een komen en gaan van belangstellenden en dat gaat drie dagen lang door.  Vele bekenden, onbekenden, familie en vrienden . De voorzitter van het STIDOC , Nienke de Lange maakt natuurlijk van de gelegenheid gebruik en promoot  het Textielplatform , het online platform van de acht samenwerkende textielorganisaties in Nederland.  

Zeer vereerd ben ik met het bezoek van Henk Lijding, auteur van het boek Art quilts in Nederland. Nadat mijn allereerste artquilt wel mocht hangen op de Algemene tentoonstelling van het Quiltersgilde, maar niet in de categorie altquilts heeft dit boek mij op weg geholpen.

De meest opvallende zaken

Wat mij het meest opvalt  deze dagen:

Vrijwel alle bezoekers zijn ontzettend  geïnteresseerd en aardig.  Vrouwen en  mannen vinden het leuk om met de exposant een praatje te maken.  Inmiddels weet ik veel over de geschiedenis van de jutezak, maar vooral de oudere plattelanders vertellen mij verhalen. 

Het wijdse Groningse landschap blijft mij verwonderen en echt waar, deze geboren en getogen Friezin is  een beetje verliefd  op Groningen.

De gemeenschapszin van de bewoners van de kleine dorpjes is werkelijk indrukwekkend. Omdat het kerkje in Eppenhuizen aardbevingsbestendig wordt gemaakt zijn er bouwvakkers aan het werk. Speciaal voor dit weekend wordt het opgeruimd en brandschoon aan mij opgeleverd. De beheerder van het kerkje die mij ontvangt en de sleutel overdraagt,  de vriendelijke kosteres die regelmatig het toilet controleert en de lieve gastvrouw die mij ontzorgt maakt het weekende volmaakt.  Leuk  is de jongeman die op zaterdagmiddag om klokslag 12.00 uur het weekend inluidt.  (klik  hieronder voor het filmpje)

 

De organisatie van het Quiltfestival is geweldig en de exposanten worden met behulp van de vele vrijwilligers  in de watten gelegd. .Alle dagen een lunchpakket en ik mag in het kerkje gebruik maken van de koffie en thee. Aan het einde van de werkelijk prachtige dagen gaat mijn vriendin verder met haar fietsvakantie, neem ik afscheid van de lieve mensen in Eppenhuizen en drink nog een glaasje water na het opruimen van het kerkje. De volgende dag zit ik thuis met de beentjes op tafel na te genieten en probeer ik alle indrukken te ordenen.

Hoe nu verder

Het voelt voor mij een beetje als het hoogtepunt is bereikt en hoe ga ik nu verder? Exposeren in galeries  is heel leuk, maar het ontmoeten van al die textielliefhebbers is echt de kers op de taart. Ik ga er de komende zomer rustig over nadenken en ach, waar de ene deur gesloten wordt, gaat ergens anders wel weer een deurtje open.

Ik wens jullie allemaal een hele fijne zomer

hartelijke quiltgroet,

Jo Huijsman

Quilt National ’23 in de Dairy Barn Arts Center in Athens, Ohio

Vorige week was ik erbij: bij de opening en award ceremonie van Quilt National ’23 in de Dairy Barn Arts Center in Athens, Ohio. Het was een geweldige ervaring om samen met tal van bekende quilters hierbij aanwezig te mogen zijn. HIER is het verhaal van mijn quilt die voor deze quilt show is geselecteerd.

 

Award ceremonie en Best of Show

Het is alweer de 45ste keer dat deze biënnale van moderne art quilts word georganiseerd. De jury, bestaande uit Dr. Carolyn Mazloomi, Irene L Roderick en Chiaki Dosho, had uit 674 inzendingen 81 kunstwerken geselecteerd, waaronder ook die van mij. Tijdens de openings ceremonie werden verschillende prijzen uitgereikt: Best of Show, Award of Excellence (vakmanschap), Most Innovative use of Material Award, Emerging (opkomend) Artist Award, Best International Artist Award (not me), Outstanding Machine Pieced Quilt Award, Handwork Award, SAQA Award, Juror’s Award, Persistence Pays Award (de aanhouder wint).

Best of Show Mary Mattimoe

Deze quilt ‘Not Enough Time‘ kreeg de prijs Best of Show. In de ‘artist statement’, het verhaal achter deze quilt, vertelt dat Mary samen met Krissie Carter en Wanda Walters werkte bij de openbare bibliotheek in de stad waar ze toen woonde. Terwijl deze vrouwen aan het werk waren werden ze doodgeschoten door een 16-jarige. De quilt vormt een aanklacht tegen de overheid omdat ze sindsdien niets gedaan hebben om dit soort geweld te voorkomen. De quilt is op canvas gespannen en Mary heeft de uitleenkaartjes, die op dat moment in de lades van hun bureautafels lagen, verwerkt.

Mary Mattimoe is opgegroeid in Roswell, Georgia, waar ik ruim 30 jaar geleden in een quiltwinkeltje heb leren patchen en quilten.

Andere quilts in deze show

Klik op de foto’s voor een close-up en voor de naam van de quilter en de quilt.

 

 

Pilar Donoso ken ik nog uit Santiago, Chili. Zij heeft daar een quiltwinkel waar ik af en toe stof kocht in de tijd dat ik daar woonde. Haar quilt illustreert haar gevoelens over wat haar zus is overkomen nadat zij overleed aan kanker.

 

 

Een catalogus van alle art quilts

Dit is slechts een kleine selectie van de foto’s die ik heb gemaakt. Van elke editie van Quilt National is een prachtige catalogus uitgegeven, zo ook deze keer. Alle kunstenaars kregen dit boekwerk met op elke pagina een foto van één quilt. Met een aantal heb ik handtekeningen kunnen uitwisselen, geplaatst bij hun eigen werk. De catalogus is te koop bij  The Dairy Barn Arts Center.

Groepsfoto met bijna alle deelnemende kunstenaars

Mijn quilt Summer Garden is tijdens de opening aangekocht door een privé verzamelaar. Maar eerst blijft deze tentoonstelling te bezichtigen tot 11 september en daarna gaat de hele selectie voor de duur van 2 jaar op tour langs verschillende musea en tentoonstellingen. Hopelijk kom ik mijn quilt dan nog een keertje tegen!

Groetjes, Hilde Hoogwaerts

De wielen van de bus, gaan rond en rond……..! (zingt mijn kleinzoon van 2!)

Pour l’Amour du Fil

Een bezoek aan de quilttentoonstelling in Nantes in Frankrijk stond al een aantal jaren op mijn lijstje, maar was door verschillende omstandigheden er nog niet van gekomen. Dit keer moest het er toch maar eens van komen en toen ik las dat Nederland gastland was, was ik helemaal zeker. Ik begon ergens vorig jaar aan de planning. Vliegen? Met de trein? Zeker niet met de auto. Vond ik niet prettig in mijn eentje. En waar zou ik gaan logeren? Hmmm.

En zomaar plotseling ‘viel’ er een berichtje in mijn mailbox. Ine de Boer organiseerde op verzoek van het Quiltersgilde een busreis naar Nantes. Ok. Klaar was de planning en hup direct een mailtje gestuurd. Leuk, gezellig. Met z’n allen in de bus naar Frankrijk. Jammer genoeg kan er tegenwoordig, vanwege de wet op de privacy, geen deelnemerslijst meer naar de reizigers worden gestuurd en zo wist ik, op 1 persoon na, totaal niet wie mijn medereizigers zouden zijn. Quilters in elk geval!

 

 

Woensdagmorgen 19 april werd ik door een vriendin naar Utrecht gebracht en daar stond een gerieflijk bus te wachten. In de bus bekende gezichten. Sommige deelnemers kende ik, dat was leuk. Sommigen alleen van gezicht, sommigen alleen van naam. En al gauw werd het gezellig.

 

De reis verliep voorspoedig

De reis verliep voorspoedig, het weer was goed en de chauffeur, Herman, had een prettige manier van rijden. Ine voorzag ons in België en in Noord-Frankrijk van enige informatie over bezienswaardigheden onderweg.

We hadden op haar aanraden zelf de lunch meegebracht en dat was verstandig, want tijdens de ‘pitstop’ konden we het rustig aan doen. Er was vrij weinig ‘gezonds’ aan te schaffen.  We arriveerden vroeg in de middag in Maisons-Laffitte, een voorstad van Parijs, op de linkeroever van de Seine. Niet te verwarren met Chateau Lafite, een wijn chateau van de familie Rothschild op een totaal andere plek in Frankrijk. Nadat we ons in de kamers hadden geïnstalleerd, hebben we de rest van de middag heerlijk in het zonnetje in de ruime tuin van het hotel gezeten.

 

 

Het was verrukkelijk weer en de natuur was duidelijk een stuk verder dan bij ons. We zaten onder een bloeiende kastanjeboom gezellig te kletsen en elkaar beter te leren kennen. Dit ging tijdens het gezamenlijk diner vrolijk verder.

Aankomst in Nantes

De volgende morgen reden we verder naar Nantes, waar we halverwege de middag aankwamen. Het hotel lag in het centrum van de stad in een autovrije buurt. Herman had zich goed voorbereid en wist precies hoe hij moest rijden om uit te komen bij een smalle straat, waar een paaltje stond dat d.m.v. een code in de grond zou verdwijnen. En jawel, dat lukte en hij zette ons voor het hotel af. Klasse! De groep waaierde uit over het hotel en de stad.

 

Ik heb de rest van de middag op een terras doorgebracht. Heerlijk in de zon. Daar was een grote fontein en gezellige drukte. Ik vond het grappig om te zien, hoe een aantal jonge Franse mama’s heel strategisch met hun rug naar de fontein gingen zitten. Hun, redelijk jonge, kinderen gingen natuurlijk bij de fontein spelen en werden, hoe kan het anders, drijfnat en kregen vervolgens standjes van hun moeders, die niet op hen gelet hadden.  Ik moest er erg om lachen en de kindertjes trokken zich er weinig van aan en gingen door met rondrennen en elkaar nat spatten.

 

Titia kon niet wachten

Een van de leden van de bee in Diemen, waar ik maandelijks naar toe ga, was ook mee: Titia Tebben. Een van haar quilts, de Smuigler quilt, stond met patroon en al in de Quiltmania en hing op de tentoonstelling in Nantes. Zij was direct na aankomst in Nantes, al met de tram naar de tentoonstelling gegaan. En vertelde daar natuurlijk over.

 

We zijn samen gaan eten in het restaurant tegenover het hotel. Restaurant L’Entrecote. Er zaten al aardig wat mensen, dus dat zag er goed uit en wij konden direct aan tafel. Een vriendelijke garçon bracht ons de kaart, waar maar 1 ding op stond en natuurlijk vele soorten wijn en andere drank.

We waren behoorlijk verbaasd en vroegen ons af waar de rest van de kaart was, maar die was er niet en toen wij ons eten kregen, faux filet en pommes allumettes, (dunne Franse frietjes) viel ons op dat iedereen hetzelfde at! Dit restaurant serveert maar 1 gerecht! Is daar heel erg beroemd om en er staan dagelijks lange rijen voor de deur. Reserveren kan niet, wie het eerst komt, kan erin en wij hebben gewoon vreselijke mazzel gehad!! Toen wij om tien uur de deur uitliepen, stonden er nog mensen in de rij! We hebben overigens heerlijk gegeten en een hele gezellige avond gehad.

 

Eindelijk naar de tentoonstelling

De volgende dag gingen we dan eindelijk naar de tentoonstelling. Het was heel leuk. We moesten in de hal even op kaartjes wachten en werden uiteindelijk door mevrouw Carol Veillon herself, de uitgever van de Quiltmania, bij de deur begroet. We liepen in een lange stoet naar binnen. Erg feestelijk.

 

De hal zag er gezellig uit. Erg ‘Hollands’. De verschillende tentoonstellingen waren in aparte ‘salons’ ingedeeld en wat ik echt heel erg mooi vond waren de gekleurde wanden, waar de quilts prachtig op uitkwamen.

 

Bij de ingang van elke salon werd met mooie grote letters aangegeven wat er te zien was. Nederland, Frankrijk, Australië. Prachtige quilts.

De Fransen kunnen er wat van en ook de Australische quilts waren zo mooi. Ik heb nog even een gezellig praatje met Susan Smith, Australische quiltster, gemaakt. Zij is zo ongelooflijk aardig en benaderbaar. Ik heb 2 quilts van haar gemaakt. Voor mijn kleindochter en voor mijn achternichtje en ik ben net begonnen aan de mysterie uit de Quiltmania, die van haar hand is.

Het was erg leuk om Nederlandse quilts zo bij elkaar te zien. Dat gebeurt natuurlijk niet zo vaak en vooral de antieke quilt van het Quiltersgilde hing er formidabel.

De tentoonstelling van de Nederlandse moderne quilts

En dan natuurlijk de tentoonstelling van Nederlandse moderne quilts. Rose-Anne stond ter begroeting bij de ingang. Heel gezellig. De moderne quilts waren stuk voor stuk prachtig en ik had al horen fluisteren dat mijn quilt er ook mooi hing. Ik was heel benieuwd. Het is de 2e keer dat een grote quilt van mij op een tentoonstelling hing en dan ook nog in het buitenland!!

Het was leuk mijn quilt daar te zien, maar ook de andere quilts hingen schitterend.

Tegenover de Nederlandse afdeling stond Hilde Hoogwaerts met de prachtige stoffen waar zij quilts van maakt. Zij had een eigen tentoonstelling. En daar heb ik enorm genoten van de superbe manier waarop zij die kleurrijke stoffen gebruikt en de kleuren combineert.

Lunchen was ook een belevenis

Ik wilde graag eten en daarbij zitten. En ontmoette bij de deur een groepje medereizigers, die hetzelfde plan hadden. We vonden het restaurant, dat er mooi en gezellig uitzag en ontdekten in de rij voor de kassa dat we voor enorme keuzes stonden. We moesten vooraf afrekenen en kiezen uit systeem 1,2 of 3.

Wat die systemen inhielden behoefde enige studie en overleg.

1. Een voorgerecht + toetje en kaas. Buffet stijl

2. Hetzelfde met een warm gerecht erbij. Buffet stijl en het warme gerecht werd gebracht.

3. Een warm gerecht (werd gebracht)  met toetje en kaas.

Drankje? Geen drankje? Hmmm. En dat natuurlijk allemaal in rap Frans. Gelukkig stond het ook nog op een postertje en zo konden we onze keuze maken. En de verschillende bedragen afrekenen, want elk systeem kostte een ander bedrag en de drankjes waren apart. Lang leven de euro, die het allemaal wat eenvoudiger maakt. Als we het in francs hadden moeten afrekenen, was de rij achter ons vast langer geworden. Het eten was heerlijk, het bedienend personeel erg vriendelijk en vooral ook heel erg vrolijk. Het gezelschap, dames uit de omgeving van Woerden, heel aangenaam.

 

Tegen half 5 verzamelden we ons bij de uitgang om terug te gaan naar het hotel. Onze benen een paar centimeter korter en onze portemonnees een paar euro’s lichter!

 

Blij dat we weer voor de deur werden afgezet!

Leuke reisgenoten die je overal tegenkomt

Het leuke van zo’n busreis is dat je regelmatig reisgenoten tegenkomt. Titia en ik wilden ’s avonds in de buurt wat gaan eten, maar we hadden buiten de waard gerekend. Om 18.30 uur in Frankrijk gaan eten is een onmogelijkheid. Al wandelend ontdekten we dat de restaurants pas om 19.30 uur opengingen en niet van zins waren om ons alvast binnen te laten. Dus wilden we even bij Starbucks een kopje koffie drinken om de tijd te doden. Maar die gingen al na 2 minuten dicht en zodoende stonden we onverrichte zake weer op straat.

En daar ontmoetten wij een gezellig clubje dames, die onderweg waren naar een restaurant, waar ze de vorige avond zo heerlijk hadden gegeten, dat ze zelfs voor vanavond hadden gereserveerd. En wij mochten ons bij hen aansluiten. Onderweg kwamen we langs de Hema. Nooit geweten dat er Hema’s zijn in Frankrijk. Titia wipte even naar binnen om te kijken of ze hetzelfde verkopen als bij ons. En jawel!

 

Het restaurant, Le Cochon, qui fume, vond het geen enkel probleem dat we met 5 waren i.p.v. 3. We hebben heerlijk gegeten en een hele gezellige avond gehad. Ze hadden ook nog leuke kunst aan de muur!

 

De volgende ochtend stond Herman weer met de bus voor de deur en konden alle koffers weer in de laadruimte. We reden weer.

Nantes is een moderne stad aan de rivier de Loire. Er staan vele grote gebouwen en over de rivier zijn moderne bruggen gebouwd.

Tussenstop in Chartres

We zetten koers naar Chartres alwaar we omstreeks half 1 aankwamen. De hele middag hadden we de tijd aan onszelf. We gingen lunchen bij een crêperie en natuurlijk troffen we daar een gezellig groepje medereizigers.

Na de lunch wandelden we naar de kathedraal.

Wat een prachtig gebouw. Voor de deur stond een bruiloftstoet en eventjes was ik bang dat de kathedraal gesloten zou zijn voor ons. Maar wel nee. We werden d.m.v. een bord vriendelijk verzocht de privacy van het bruidspaar te respecteren en geen foto’s te maken. Tuurlijk, dat deden we en zo kon het bruidspaar, heel privé, ten overstaan van honderden toeristen hun huwelijksmis vieren. Toch wel heel bijzonder.

 

Het blauw van de ramen is schitterend en al konden we door een stellage het mooiste raam niet zien, het was toch erg mooi. Op de vloer van de kathedraal ligt een groot labyrint. Dat is niet ongewoon. Er zijn meer kathedralen in Frankrijk waar een labyrint te vinden is, maar die in Chartres is het grootste en beroemdste. We konden het niet in zijn geheel zien, vanwege de stoelen, die er stonden. Maar in het winkeltje waren afbeeldingen ervan te zien.

En ook in de hal van het hotel hing een afbeelding.

De kathedraal is wereld beroemd en er zijn mensen, die hun hele leven besteden aan het bestuderen ervan.

Bezoek aan de oude stad

Na het bezoek aan de kathedraal hebben we een tocht gemaakt met een treintje door de oude stad.

Het was een hele leuke tocht door hele smalle straatjes en over veel bruggetjes over de rivier de Eure.

Er staan veel oude gebouwen direct aan het water en veel van de huizen hadden een was plaats direct vanuit het huis aan de rivier. Erg leuk om te zien. Er waren vroeger ook een aantal openbare wasplaatsen aan de rivier.

 

Het was een mooie tocht, maar het treintje reed af en toe behoorlijk hard en hobbelde zo erg dat we er de slappe lach van kregen. We werden helemaal door elkaar geschud en hebben het uitgebulderd van het lachen.

We hebben de middag met het groepje gezellige Noord-Hollandse dames in een restaurantje met een drankje doorgebracht. Er was veel te vertellen.

De avond werd besloten met een gezamenlijk diner met de hele groep. Er was weer veel te bepraten met nieuwe disgenoten. Echt heel erg leuk.

Richting Nederland

De volgende morgen vertrokken we richting Nederland. De busreis verliep ook nu weer vrij vlot.

 

En iedereen had het erover dat we de vorige dag zoveel geluk hebben gehad met het zonnige weer. Want het heeft een groot deel van de terugreis pijpenstelen geregend.

Het was een hele leuke reis. Prima verzorgd door Ine de Boer, die binnenkort, na 30 jaar reizen organiseren, welverdiend met pensioen gaat.

 

Hartelijke groet, Marina Brito de Campos